blank قانون نظام صنفی کشور مصوب ۱۳۸۲

  • blank 9 اردیبهشت 1403
  • blank بدون نظر
  • blank 67 دقیقه
  • blank 165 نفر

قانون نظام صنفی کشور

مصوب ۱۳۸۲,۱۲,۲۴

با اصلاحات و الحاقات بعدی

فصل اول – تعاریف

ماده ۱ – نظام صنفی: قواعد و مقرراتی است که امور مربوط به سازمان،‌ وظایف،‌ اختیارات، حدود و حقوق افراد و واحدهای صنفی را طبق این قانون تعیین ‌می‌ کند.

ماده ۲ – فرد صنفی: هر شخص حقیقی یا حقوقی که در یکی از فعالیت ‌های صنفی‌ اعم از تولید، تبدیل، خرید، فروش، توزیع، خدمات و خدمات فنی سرمایه ‌گذاری‌ کند و به‌ عنوان پیشه‌ ور و صاحب حرفه و شغل آزاد، خواه به شخصه یا با مباشرت دیگران ‌محل کسبی دایر یا وسیله کسبی فراهم آورد و تمام یا قسمتی از کالا، محصول یا خدمات خود را به طور مستقیم یا غیرمستقیم و به صورت کلی یا جزئی به مصرف کننده عرضه ‌دارد، فرد صنفی شناخته می ‌شود.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ صنوفی که قانون خاص دارند، از شمول این قانون مستثنی می ‌باشند. قانون خاص قانونی است که بر اساس آن نحوه صدور مجوز فعالیت، تنظیم و تنسیق امور واحدهای ذی‌ ربط، نظارت، بازرسی و رسیدگی به تخلفات افراد و واحدهای تحت پوشش آن به صراحت در متن قانون مربوطه معین می ‌شود.

ماده ۳ – واحد صنفی: هر واحد اقتصادی که فعالیت آن در محل ثابت یا وسیله ‌سیار باشد و توسط فرد یا افراد صنفی با اخذ پروانه کسب دایر شده باشد، واحد صنفی ‌شناخته می‌ شود.

تبصره ۱ – فعالیت واحدهای صنفی سیار در محل ثابت با اخذ پروانه کسب برای همان محل، بلامانع است.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اماکنی که واجد شرایط لازم جهت استقرار چند واحد صنفی باشند، می‌ توانند به‌ عنوان محل ثابت کسب، توسط یک یا چند فرد صنفی، پس از اخذ پروانه کسب از اتحادیه یا اتحادیه‌ های ذی‌ ربط، مورد استفاده قرار گیرند. آیین ‌نامه اجرائی این تبصره به‌ وسیله دبیرخانه هیأت ‌عالی نظارت با همکاری اتاق اصناف ایران و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران تهیه می ‌شود و ظرف سه‌ ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون به ‌تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می ‌رسد.

تبصره ۳ – دفاتری که خدماتی به واحدهای صنفی سیار می‌ دهند، واحد صنفی ‌محسوب می‌ شوند.

ماده ۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ صنف: عبارت است از گروهی از افراد که طبیعت فعالیت آنان از یک نوع باشد. صنوف مشمول این قانون، با توجه به نوع فعالیت آنها به ‌دو گروه تولیدی ـ خدمات فنی و توزیعی ـ خدماتی تقسیم می ‌شوند.

ماده ۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ پروانه کسب: مجوزی است که طبق مقررات این قانون به ‌منظور شروع و ادامه کسب‌ و کار یا حرفه به صورت موقت یا دائم به فرد یا افراد صنفی برای محل مشخص یا وسیله کسب معین داده می‌ شود.

ماده ۶ – پروانه تخصصی و فنی: گواهینامه‌ ای است که بر داشتن مهارت انجام دادن‌ کارهای تخصصی یا فنی دلالت دارد و به وسیله مراجع ذی ‌صلاح صادر می‌ شود.

ماده ۷ – اتحادیه: شخصیتی حقوقی است که از افراد یک یا چند صنف که دارای ‌فعالیت یکسان یا مشابه ‌اند، برای انجام دادن وظایف و مسؤولیت‌ های مقرر در این قانون‌ تشکیل می ‌گردد.

ماده ۸ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتاق اصناف شهرستان: اتاقی متشکل از رؤسای اتحادیه ‌های صنفی هر شهرستان برای انجام وظایف و مسؤولیت ‌های مقرر در این قانون است.

ماده ۹ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف ایران: شورائی است که از نمایندگان هیأت رئیسه اتاق های اصناف شهرستان شهرستانهای کشور با هدف تقویت مبانی نظام صنفی در تهران تشکیل‌ می ‌گردد.

ماده ۱۰ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- کمیسیون نظارت: کمیسیونی است که به منظور برقراری ارتباط و ایجاد ‌هماهنگی بین اتحادیه ‌ها و اتاق های اصناف شهرستان با سازمانها و دستگاههای دولتی در راستای ‌وظایف و اختیارات آنها و همچنین نظارت بر اتحادیه ‌ها و اتاق های اصناف شهرستان هر شهرستان ‌تشکیل می‌ شود.

ماده ۱۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- هیأت عالی نظارت:

هیأتی است که به منظور تعیین برنامه ‌ریزی، هدایت، ایجاد هماهنگی و نظارت بر ‌کلیه اتحادیه‌ ها، اتاق های اصناف شهرستان، اتاق اصناف ایران و کمیسیونهای نظارت تشکیل‌ می ‌گردد و بالاترین مرجع نظارت بر امور اصناف کشور است.

 

فصل دوم – فرد صنفی

ماده ۱۲ – افراد صنفی موظفند قبل از تأسیس هر نوع واحد صنفی یا اشتغال به‌ کسب و حرفه، نسبت به اخذ پروانه کسب اقدام کنند.

تبصره ۱ (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)– آئین ‌نامه صدور پروانه کسب طبق مفاد این قانون ظرف سه ماه از تاریخ ‌تصویب این قانون توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت با کسب نظر وزارتخانه‌ های کشور، ‌بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و اداره کل نظارت بر اماکن عمومی ناجا و اتاق های اصناف مراکز استانها تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

تبصره ۲ – کلیه دستگاههایی که اتحادیه ‌ها برای صدور پروانه کسب از آنها استعلام‌ می ‌کنند، موظفند ظرف مدت پانزده روز از تاریخ دریافت استعلام نظر قطعی و نهائی خود‌ را اعلام دارند. عدم اعلام نظر در مهلت مقرر به منزله نظر مثبت است.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ صدور بیش از یک پروانه کسب برای هر فرد صنفی واجد شرایط قانونی برای یک یا چند محل کسب به شرط معرفی مباشر، بر اساس آیین ‌نامه اجرائی موضوع این ماده بلامانع است.

تبصره ۴ – در صورتی که چند نفر، یک واحد صنفی را به صورت مشترک اداره کنند،‌ به‌ طور مشترک مسؤولیت امور واحد را عهده‌ دار خواهند بود.

 

تبصره ۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در صورت عدم فعالیت بیش از شش ماه واحد صنفی، بدون اطلاع اتحادیه مربوطه یا تغییر محل کسب یا نوع فعالیت توسط صاحب پروانه کسب یا واگذاری محل صنفی دارای پروانه کسب به غیر، اتحادیه موظف است پس از اخطار پانزده‌ روزه به واحد صنفی مزبور پروانه کسب را ابطال کند.

ماده ۱۳ – صدور پروانه کسب برای مشاغل تخصصی و فنی مستلزم اخذ پروانه ‌تخصصی و فنی از مراجع ذی ‌ربط به وسیله متقاضی است. اگر متقاضی واجد شروط لازم ‌برای اخذ پروانه تخصصی و فنی نباشد، حضور یک نفر شاغل دارنده پروانه تخصصی و ‌فنی در واحد صنفی برای صدور پروانه کسب مشروط، به نام متقاضی کافی است.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- انواع مشاغل تخصصی و فنی به شرح آئین ‌نامه ‌ای خواهد بود که توسط‌ دبیرخانه هیأت عالی نظارت و با هماهنگی وزارتخانه ‌ها و سازمانهای ذی ‌ربط و ‌نظرخواهی از اتاق های اصناف مراکز استانها تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد‌ رسید.

ماده ۱۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ افراد صنفی مکلفند در هر سال حق عضویت ‌اتحادیه ذی ‌ربط را بپردازند.

ماده ۱۵ – افراد صنفی عرضه کننده کالاها و خدمات مکلفند با الصاق برچسب‌ روی کالا، یا نصب تابلو در محل کسب یا حرفه، قیمت واحد کالا یا دستمزد خدمت را‌ به ‌طور روشن و مکتوب و به ‌گونه ‌ای که برای همگان قابل رؤیت باشد، اعلام کنند.

تبصره ۱ – هر فرد صنفی در مقابل دریافت بها، اجرت یا دستمزد باید صورت ‌حسابی ‌شامل نام و نشانی واحد صنفی، تاریخ، مبلغ دریافتی و نوع و مشخصات کالاهای فروخته‌ شده یا خدمات انجام شده را به مشتری تسلیم دارد.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان می‌ تواند با تصویب کمیسیون نظارت مرکز استان، ‌بعضی از صنوف یا مشاغل را تا مبلغی معین، یا برخی دیگر را که دادن صورتحساب برای ‌آنها مشکل است، از دادن صورتحساب معاف کند.

تبصره ۳ – افراد صنفی که کالاهای خود را به صورت کلی عرضه می‌ دارند باید از‌ صورتحسابهای چاپ شده استفاده کنند و مشخصات خریدار را نیز در آن بنویسند.

تبصره ۴ – فرد صنفی، مسؤول انطباق کیفیت و کمیت هر نوع کالای عرضه شده یا‌ خدمت ارائه گردیده با وجه یا اجرت دریافتی مندرج در صورتحساب است.

ماده ۱۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- صاحبان اماکن عمومی به تشخیص اتاق اصناف شهرستان و تصویب‌ کمیسیون نظارت مکلفند:

الف – فهرست قیمت غذا و مواد غذائی را که برای مصرف مشتریان ارائه می‌ شود‌ در برگه ‌های مخصوص تهیه و در دسترس مشتریان قرار دهند و بر مبنای آن صورتحساب ‌به مشتری تسلیم دارند.

ب – نرخ اغذیه و مواد غذائی خود را در تابلو مخصوص در محل کسب به قسمی ‌که در معرض دید همگان باشد نصب کنند.

ماده ۱۷ – افراد صنفی مکلفند قوانین و مقررات جاری کشور، از جمله قوانین و‌ مقررات صنفی، انتظامی، بهداشتی، ایمنی، حفاظت فنی و زیباسازی محیط کار و ‌دستورالعمل ‌های مربوط به نرخ‌ گذاری کالاها و خدمات را که از سوی مراجع قانونی ‌ذی‌ ربط ابلاغ می‌ گردد، رعایت و اجرا کنند.

 

تبصره ۱ – افراد صنفی مکلفند پیش از به‌ کارگیری کسانی که برای انجام دادن ‌خدمات به منازل و اماکن مراجعه می ‌کنند، مراتب را به اتحادیه اطلاع دهند تا اتحادیه پس ‌از اخذ نظر نیروی انتظامی، نسبت به صدور کارت شناسائی عکس ‌دار با درج تخصص ‌اقدام لازم را به عمل آورد.

تبصره ۲ – افراد صنفی مجاز نیستند برای جلب مشتری درباره محصولات، کالاها یا ‌خدمات، بر خلاف واقع تبلیغ کنند. در غیر این صورت طبق ماده (۶۸) این قانون با آنها ‌رفتار خواهد شد.

تبصره ۳ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)ـ انتشار هرگونه آگهی تبلیغاتی به هر طریق توسط فرد صنفی فاقد پروانه کسب معتبر، ممنوع است و متخلف به جریمه نقدی از ۰۰۰ /۲۰۰ /۱ ریال تا ۰۰۰ /۰۰۰ /۳۰۰ ریال محکوم می‌ شود.

رسانه ‌های گروهی، چاپخانه‌ ها و مؤسسات تولید محصولات چندرسانه‌ ای مکلفند قبل از قبول سفارش تولید یا نشر هرگونه آگهی تبلیغاتی، یک نسخه از پروانه کسب متقاضی را مطالبه نمایند، در غیر این‌ صورت به جریمه نقدی موضوع این تبصره محکوم می ‌شوند.

ماده ۱۸ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در صورتی که دارنده پروانه کسب بخواهد محل کسب خود را به دیگری ‌واگذار کند، باید درخواست کتبی خود را به اتحادیه تسلیم نماید. اتحادیه در صورتی که فرد معرفی شده را واجد ‌شرایط قانونی بداند با رعایت سایر مقررات، پس از ابطال پروانه کسب قبلی، پروانه جدیدی به نام فرد معرفی شده صادر می‌ کند.

ماده ۱۹ – در صورتی که دارنده پروانه کسب محجور شود، قیم می ‌تواند با رعایت‌ غبطه محجور و طبق مقررات این قانون نسبت به اداره یا انتقال واحد صنفی اقدام کند.

ماده ۲۰ – در صورت فوت صاحب پروانه کسب، حقوق متعارف ناشی از واحد ‌صنفی متعلق به ورثه است. چنانچه ورثه یا نماینده قانونی آنها مایل باشند، در صورت دارا‌ بودن شروط فردی، می‌ توانند ظرف مدت دو سال نسبت به اخذ پروانه کسب با رعایت‌ مقررات اقدام کنند. پس از انقضای مهلت مقرر پروانه متوفی از درجه اعتبار ساقط است.

 

فصل سوم – اتحادیه‌ ها

ماده ۲۱ – در هر شهرستان که واحدهای صنفی با فعالیت‌ های شغلی مشابه یا‌ همگن وجود داشته باشد، افراد صنفی با رعایت این قانون مبادرت به تشکیل اتحادیه ‌می ‌کنند.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه دارای شخصیت حقوقی و غیر‌انتفاعی است و پس از ثبت در وزارت صنعت، معدن و تجارت رسمیت می ‌یابد.

اساسنامه الگوی اتحادیه‌ های صنفی توسط اتاق اصناف ایران با همکاری دبیرخانه هیأت‌ عالی نظارت تهیه می ‌شود و به تصویب هیأت‌ عالی نظارت می ‌رسد.

تبصره ۲ – حد نصاب تعداد واحدهای صنفی برای تشکیل یک اتحادیه در کشور به ‌شرح زیر است:

الف – در تهران، ۳۰۰ واحد

ب – در شهرستانهای با بیش از دو میلیون نفر جمعیت، ۲۰۰ واحد

ج – در شهرستانهای دارای بیش از یک میلیون نفر و کمتر از دو میلیون نفر جمعیت،۱۵۰ واحد

د – در شهرستانهای دارای بیش از پانصد هزار نفر و کمتر از یک میلیون نفر‌ جمعیت، ۱۰۰ واحد

هـ – در شهرستانهای با کمتر از پانصد هزار نفر جمعیت، ۵۰ واحد

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ کمیسیون نظارت هر شهرستان با همکاری اتاق اصناف شهرستان موظف است اتحادیه‌ هایی را که تعداد واحدهای صنفی تحت پوشش آنها کمتر از نصابهای تعیین شده است، ادغام نماید.

تبصره ۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اگر تشکیل اتحادیه واحد برای تمامی شهرها یا بخشهای هر شهرستان به‌ تشخیص کمیسیون نظارت مرکز استان ممکن نباشد، شیوه اداره امور واحدهای صنفی آن‌ شهرها یا بخشها تابع آیین‌ نامه ‌ای است که توسط اتاق اصناف ایران با همکاری دبیرخانه هیأت ‌عالی نظارت تهیه می ‌شود و پس از تأیید هیأت ‌عالی نظارت حداکثر ظرف شش ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون به ‌تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می ‌رسد.

تبصره ۵ – اگر تشکیل اتحادیه‌ ای از واحدهای صنفی یک شهرستان، که تعدادشان ‌به نصاب مقرر جهت تشکیل اتحادیه نرسیده است، به تشخیص کمیسیون نظارت مرکز‌ استان لازم باشد، در صورت تصویب هیأت عالی نظارت، اتحادیه ‌ای با همان تعداد ‌واحدهای موجود تشکیل خواهد شد.

تبصره ۶ – اگر تشکیل اتحادیه‌ ای در مرکز استان از واحدهای صنفی موجود در ‌شهرستانهای همان استان به تشخیص کمیسیون نظارت مرکز استان لازم باشد، در صورت ‌تصویب هیأت عالی نظارت، اتحادیه‌ ای در مرکز استان تشکیل خواهد شد. این اتحادیه مانند سایر اتحادیه‌ های موضوع این ماده تلقی خواهد شد.

تبصره ۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ چنانچه تعداد واحدهای صنفی در هر استان جهت تشکیل اتحادیه به حد نصاب مقرر در این ماده نرسد با‌ پیشنهاد اتاق اصناف و تأیید وزیر صنعت، معدن و تجارت، اتحادیه‌ ای از واحدهای صنفی در سطح کشور تشکیل می‌ شود.

ماده ۲۲ – اتحادیه ‌ها توسط هیأت مدیره منتخب اعضای اتحادیه اداره می ‌شوند. ‌تعداد اعضای این هیأت پنج نفر اصلی و دو نفر علی ‌البدل برای اتحادیه‌ های دارای کمتر از‌ هزار واحد صنفی عضو و هفت نفر اصلی و سه نفر علی ‌البدل برای اتحادیه ‌های دارای ‌بیش از هزار واحد صنفی عضو خواهد بود.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ مدت مسؤولیت اعضای هیأت مدیره اتحادیه ‌ها از تاریخ انتخاب چهار سال تمام است. اعضای هیأت مدیره با رأی مخفی و مستقیم اعضای اتحادیه انتخاب می ‌شوند. اعضای مذکور نمی ‌توانند بیش از دو دوره‌ متوالی و یا چهار دوره متناوب در هیأت مدیره اتحادیه عضویت داشته باشند.

تبصره ۲ – کمیسیون نظارت هر شهرستان موظف است شش ماه قبل از پایان هر‌ دوره هیأت مدیره، مقدمات برگزاری انتخابات را فراهم آورد.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ انتخابات اتحادیه ‌ها در دور اول با حضور حداقل یک‌ سوم اعضاء و در صورت عدم‌ دستیابی به حد نصاب مذکور، در دور دوم با حضور حداقل یک‌ چهارم اعضاء رسمیت می ‌یابد.

تبصره ۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)– در صورتی که بر اثر استعفاء، عزل، فوت، بیماری، حجر یا محرومیت از‌حقوق اجتماعی عضو یا اعضائی از هیأت مدیره، با وجود جایگزینی اعضای علی‌ البدل، ‌آن هیأت از نصاب این ماده خارج شود، کمیسیون نظارت مکلف است ظرف شش ماه‌ نسبت به برگزاری انتخابات برای تعیین اعضای جایگزین اقدام کند. تا انجام انتخابات، ‌افرادی از اعضای همان صنف که واجد شروط قانونی برای اداره امور اتحادیه باشند،‌ توسط اتاق اصناف شهرستان معرفی می ‌گردند تا پس از تصویب کمیسیون نظارت، به عنوان‌ اعضای جایگزین به عضویت اصلی یا علی ‌البدل هیأت مدیره منصوب شوند. اگر کمتر از ‌دو سال از مدت مأموریت هیأت مدیره مانده باشد، مدت مأموریت اعضای جایگزین تا‌ پایان مدت مأموریت هیأت مدیره ادامه خواهد یافت.

اعضای مستعفی هیأت مدیره در صورتی‌ که به ‌تشخیص کمیسیون نظارت، به ‌منظور اخلال در انتخابات استعفاء داده باشند و اعضای معزول از آن هیأت، نمی ‌توانند برای اولین انتخابات بعدی هیأت مدیره اتحادیه داوطلب‌ شوند.

تبصره ۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- افراد منصوب شده موضوع تبصره‌ های (۳) و (۴) این ماده دارای کلیه‌ اختیارات، حقوق و تکالیف هیأت مدیره، به استثنای عضویت در هیأت رئیسه اتاق اصناف شهرستان خواهند بود.

ماده ۲۲ مکرر (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ شرایط داوطلبان عضویت در هیأت مدیره اتحادیه ‌ها عبارت است از:

۱ ـ تابعیت جمهوری اسلامی ایران

۲ ـ اعتقاد و التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی ایران

۳ ـ نداشتن سوء پیشینه کیفری مؤثر

۴ ـ عدم ممنوعیت تصرف در اموال، مانند حجر، ورشکستگی و افلاس

۵ ـ عدم اعتیاد به مواد مخدر

۶ ـ عدم اشتهار به فساد

۷ ـ داشتن حداقل مدرک تحصیلی دیپلم برای افراد فاقد سابقه عضویت در هیأت مدیره اتحادیه

۸ ـ حداکثر سن در زمان ثبت ‌نام هفتاد و پنج سال

۹ ـ داشتن پروانه کسب معتبر دائم

۱۰ ـ وثاقت و امانت

 

ماده ۲۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در اتحادیه‌ ها افراد منتخب به ‌ترتیب بر اساس اکثریت نسبی آرای مأخوذه شامل یک نفر رئیس، دو نفر نایب ‌رئیس (اول و دوم)، یک نفر دبیر و یک نفر خزانه ‌دار تعیین می‌ شود. همزمان با برگزاری انتخابات اعضای هیأت مدیره اتحادیه، انتخاباتی برای انتخاب دو نفر بازرس (اصلی و علی ‌البدل) برگزار می ‌شود.

تبصره (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در اتحادیه‌ هائی که تعداد اعضای هیأت مدیره آن هفت نفر است، دو نفر‌ نایب رئیس و دو نفر بازرس خواهند بود.

ماده ۲۴ – هیأت مدیره هر اتحادیه مکلف است از خدمات یک نفر، که دارای‌ حداقل مدرک کارشناسی باشد، به صورت تمام وقت به عنوان مدیر اجرایی استفاده کند. ‌در شهرستانهای دارای کمتر از یک میلیون نفر جمعیت، به کارگیری افراد دیپلمه به عنوان ‌مدیر اجرایی، بلامانع است. مدیر اجرایی مجری مصوبات هیأت مدیره و منتخب آن است ‌و با جایگزین شدن هیأت مدیره جدید مستعفی تلقی می ‌گردد. استفاده از خدمات همان ‌مدیر در ادوار بعد بلامانع است.

ماده ۲۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)– در صورت نیاز، کمیسیون نظارت مرکز استان بنا به درخواست اکثریت ‌نسبی اتحادیه ‌های صنفی شهرستانهای همان استان، با نظرخواهی از اتاق اصناف مرکز استان، نسبت به تشکیل مجمع استانی برای اتحادیه‌ های آن استان اقدام خواهد کرد.‌ این مجمع متشکل از نمایندگان هیأت مدیره اتحادیه ‌های شهرستانها خواهد بود و به‌ منظور تبادل نظر در خصوص مشکلات و امور صنفی، ارائه پیشنهاد و برقراری ارتباط و ‌هماهنگی ‌های لازم با مراجع و مراکز ذی ‌ربط تشکیل می ‌شود.

 

تبصره – تعداد نمایندگان هر شهرستان به ازای هر پنج اتحادیه یک نفر خواهد بود ‌که با رأی رؤسای اتحادیه‌ ها انتخاب خواهند شد. مدت مأموریت اعضای هیأت مدیره‌ مجمع استانی دو سال است.

ماده ۲۶ – هرگاه شخصی بخواهد فعالیتی صنفی را آغاز کند، ابتدا باید به اتحادیه‌ ذی ‌ربط مراجعه و تقاضای کتبی خود را تسلیم و رسید دریافت دارد. اتحادیه مکلف است‌ در چارچوب مقررات نظر خود را مبنی بر رد یا قبول تقاضا حداکثر ظرف پانزده روز با ‌احتساب ایام غیرتعطیل رسمی به صورت کتبی به متقاضی اعلام کند. عدم اعلام نظر در ‌مدت یاد شده به منزله پذیرش تقاضا محسوب می ‌گردد. در صورت قبول تقاضا توسط ‌اتحادیه، متقاضی باید از آن تاریخ ظرف حداکثر سه ماه مدارک مورد نیاز اتحادیه را تکمیل‌ کند و به اتحادیه تسلیم دارد. در غیر این صورت متقاضی جدید محسوب خواهد گردید.‌ اتحادیه موظف است پس از دریافت تمام مدارک لازم و با رعایت ضوابط، ظرف پانزده ‌روز نسبت به صدور پروانه کسب و تسلیم آن به متقاضی اقدام کند. همچنین متقاضی ‌پروانه کسب موظف است از تاریخ دریافت پروانه کسب ظرف شش ماه نسبت به افتتاح ‌محل کسب اقدام کند.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- چنانچه اتحادیه درخواست متقاضی پروانه کسب را رد کند یا از صدور ‌پروانه کسب استنکاف ورزد، باید مراتب را با ذکر دلایل مستند به طور کتبی به متقاضی ‌اعلام کند. در صورتی که متقاضی به آن معترض باشد، می ‌تواند اعتراض کتبی خود را‌ ظرف بیست روز از تاریخ دریافت پاسخ به اتاق اصناف شهرستان ذی‌ ربط تسلیم دارد.

اتاق اصناف شهرستان مکلف است طی پانزده روز به اعتراض متقاضی رسیدگی و نظر‌ نهائی خود را برای اجرا به اتحادیه مربوط اعلام کند.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)– در صورتی که اتحادیه یا متقاضی به نظر اتاق اصناف شهرستان معترض ‌باشند می ‌توانند ظرف بیست روز از زمان ابلاغ نظر اتاق اصناف شهرستان اعتراض خود را ‌نسبت به نظر اتاق مذکور به کمیسیون نظارت منعکس کنند. کمیسیون نظارت مکلف ‌است ظرف یک ماه نظر خود را اعلام دارد. نظر کمیسیون نظارت در این مورد معتبر و قابل ‌اجرا است، مگر آن که هیأت عالی نظارت نظر کمیسیون نظارت را ظرف یک ماه پس از ‌دریافت اعتراض، نقض کند. در این صورت نظر هیأت عالی نظارت قطعی و لازم‌ الاجراء ‌است. در صورت اعتراض هر یک از طرفین می ‌توانند به مراجع ذی‌ صلاح قضایی مراجعه‌ کنند.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ برای صنوفی که تعداد آنها به حد نصاب لازم برای تشکیل اتحادیه نرسیده است یا فاقد اتحادیه‌ اند، ارائه پروانه کسب و سایر امور صنفی از طریق اتحادیه همگن یا اتاق اصناف شهرستان مربوط، بنا به تشخیص کمیسیون نظارت صورت می‌ گیرد.

تبصره ۴ – واحدهای صنفی که به عنوان آلاینده یا مزاحم نقل مکان داده می ‌شوند،‌ همچنان عضو اتحادیه‌ ای که بوده‌ اند خواهند ماند، حتی اگر در محدوده جغرافیائی‌ جدیدی قرار گیرند.

ماده ۲۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ محل دایر شده به‌ وسیله هر شخص حقیقی یا حقوقی که پروانه کسب برای آن صادر نشده است با درخواست اتحادیه و تأیید اتاق اصناف شهرستان توسط نیروی انتظامی پلمب می ‌شود.

تبصره ۱ – قبل از پلمب محل دایر شده، از ده تا بیست روز به دایرکننده مهلت داده‌ می‌ شود تا کالاهای موجود در محل را تخلیه کند.

تبصره ۲ – کسانی که پلمب یا لاک و مهر محل ‌های تعطیل شده در اجرای این قانون‌ را بشکنند و محل ‌های مزبور را به نحوی از انحاء برای کسب مورد استفاده قرار دهند، به‌ مجازات‌ های مقرر در قانون مجازات اسلامی محکوم خواهند شد.

تبصره ۳ – پرداخت عوارض توسط اشخاص موضوع این ماده موجب احراز هیچ ‌یک از حقوق صنفی نخواهد شد.

 

ماده ۲۸ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- واحد صنفی تنها در موارد زیر پس از گذرانیدن مراحل مندرج در‌ آئین‌ نامه ‌ای که به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید، به طور موقت از یک هفته تا‌ شش ‌ماه تعطیل می ‌گردد:

الف – اشتغال به شغل یا مشاغل دیگر در محل کسب، غیر از آنچه در پروانه کسب‌ قید گردیده یا کمیسیون نظارت مجاز شمرده است.

ب – تعطیل محل کسب بدون دلیل موجه حداقل به مدت پانزده روز برای آن دسته ‌از صنوفی که به تشخیص هیأت عالی نظارت موجب عسر و حرج برای مصرف کننده می ‌شود.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تشخیص موجه بودن دلیل با اتاق اصناف شهرستان است.

ج – عدم پرداخت حق عضویت به اتحادیه بر اساس ضوابطی که در آئین ‌نامه ‌مصوب کمیسیون نظارت تعیین شده است.

د – عدم اجرای مصوبات و دستورات قانونی هیأت عالی و کمیسیون نظارت که به‌ وسیله اتحادیه‌ ها به واحدهای صنفی ابلاغ شده است.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تشخیص عدم اجرا بر عهده اتاق اصناف شهرستان است.

هـ – عدم اجرای تکالیف واحدهای صنفی به موجب این قانون.

تبصره ۱ – تعطیل موقت واحد صنفی با اعلام اتحادیه، رأساً از طریق نیروی ‌انتظامی به عمل می‌ آید.

تبصره ۲ – هر فرد صنفی که واحد کسب وی تعطیل می‌ شود می‌ تواند به کمیسیون‌ نظارت شکایت کند. نظر کمیسیون نظارت که حداکثر ظرف دو هفته اعلام خواهد شد،‌ لازم‌ الاجراء است. در صورت اعتراض فرد صنفی می‌ تواند به مراجع ذی ‌صلاح قضایی ‌مراجعه کند.

تبصره ۳ – جبران خسارات وارد شده به واحد صنفی دراثر تعطیل غیرموجه با‌ مجوز اتحادیه یا مراجع دیگر، به استناد نظر کمیسیون نظارت، بر عهده دستور دهنده است.

تبصره ۴ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)ـ در مواردی که تعطیلی واحد صنفی به ‌تشخیص کمیسیون نظارت شهرستان موجب عسر ‌و حرج مصرف ‌کننده می ‌شود، واحد صنفی مزبور به جریمه نقدی از ۰۰۰ /۴۰۰ /۲ ریال تا ۰۰۰ /۰۰۰ /۲۴ ریال محکوم می ‌شود.

ماده ۲۹ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه‌ ها می ‌توانند وصول ‌مالیات، عوارض و هزینه خدمات‌ وزارتخانه‌ ها، شهرداری ‌ها و سازمان‌ های وابسته به دولت را طبق مقررات و قوانین جاری در راستای قرارداد تنظیمی و در قبال اخذ کارمزد عهده‌ دار شوند و مبالغ وصول شده بابت مالیات، عوارض یا هزینه خدمات را بلافاصله به حساب قانونی مربوطه واریز کنند.

ماده ۳۰ – وظایف و اختیارات اتحادیه‌ ها عبارت است از:

الف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ارائه پیشنهاد برای تهیه، تنظیم یا تغییر ضوابط صدور پروانه کسب و انواع ‌پروانه‌ های لازم برای مشاغل، به اتاق اصناف شهرستان.

ب – اجرای مصوبات و بخشنامه‌ های هیأت عالی نظارت و کمیسیون نظارت که ‌در چارچوب این قانون به اتحادیه‌ ها ابلاغ می ‌گردد.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان موظف است مصوبات و بخشنامه‌ های هیأت عالی‌ نظارت و کمیسیون نظارت را ظرف پنج روز از تاریخ دریافت به اتحادیه‌ ها ابلاغ کند. پس از‌ انقضای این مهلت، دبیرخانه هیأت عالی نظارت و کمیسیون نظارت می‌ توانند بی ‌واسطه مصوبات و بخشنامه‌ های خود را به اتحادیه‌ ها برای اجرا ابلاغ کنند.

 

ج (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ارائه پیشنهاد درباره امور اصناف به اتاق اصناف شهرستان.

د – صدور پروانه کسب با دریافت تقاضا و مدارک متقاضیان با رعایت قوانین و ‌مقررات مربوط.

ه(اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ – ابطال پروانه کسب و تعطیل محل کسب طبق مقررات این قانون و اعلام آن به‌ کمیسیون نظارت و جلوگیری از ادامه فعالیت واحدهای صنفی که بدون پروانه کسب دایر‌ می‌ شوند (مطابق ماده ۲۷ این قانون) یا پروانه آنها به عللی باطل می‌ گردد.

و (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تنظیم بودجه سال بعد و تسلیم آن تا آخر دی ماه هر سال به اتاق اصناف شهرستان ‌جهت رسیدگی و تصویب.

ز (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تنظیم ترازنامه سالانه و تسلیم آن تا پایان خردادماه هر سال به اتاق اصناف شهرستان برای رسیدگی و تصویب.

ح – ایجاد تسهیلات لازم برای آموزشهای مورد نیاز افراد صنفی به طور مستقل یا با‌ کمک سازمانهای دولتی یا غیردولتی.

ط – تشکیل کمیسیونهای رسیدگی به شکایات، حل اختلاف، بازرسی واحدهای ‌صنفی، فنی و آموزشی و کمیسیونهای دیگر مصوب هیأت عالی نظارت.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اعضای کمیسیونهای مذکور بین سه تا پنج نفرند که از میان اعضای‌ دارای پروانه کسب به پیشنهاد اتحادیه و تصویب اتاق اصناف شهرستان ذی‌ ربط تعیین‌ می‌ شوند.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- آئین‌ نامه اجرایی این بند توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت و اتاق های اصناف مراکز استانها تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در صورت بروز اختلاف صنفی بین افراد صنفی و اتحادیه، مراتب به‌ اتاق اصناف شهرستان جهت رسیدگی و صدور رأی ارجاع می‌ شود. طرف معترض نسبت به ‌رأی صادر شده می‌ تواند ظرف بیست روز اعتراض خود را به کمیسیون نظارت تسلیم ‌دارد. نظر کمیسیون نظارت قطعی و لازم‌ الاجراء خواهد بود. در صورت اعتراض هر یک از‌ طرفین می‌ توانند به مراجع ذی‌ صلاح قضایی مراجعه کنند.

ی – وصول مالیات، عوارض و هزینه خدمات به نمایندگی از طرف وزارتخانه‌ ها،‌ شهرداریها و سازمانهای وابسته به دولت.

ک – هماهنگی با شهرداری و شورای شهر به منظور ایجاد شهرکهای صنفی و تمرکز ‌تدریجی کالاها و معاملات عمده فروشی در میادین و مراکز معین شهری متناسب با‌ احتیاجات شهر طبق مقررات و ضوابطی که به‌ تصویب کمیسیون نظارت برسد.

ل (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ارائه پیشنهاد به منظور تعیین نرخ کالا و خدمات، حدود صنفی، تعداد ‌واحدهای صنفی مورد نیاز در هر سال جهت صدور پروانه کسب به اتاق اصناف شهرستان ‌جهت رسیدگی و تصویب کمیسیون نظارت.

م – سایر مواردی که در این قانون پیش‌ بینی شده است.

ن (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ برگزاری دوره‌ های آموزشی احکام تجارت و کسب و کار به ‌طور مستقل یا با کمک بسیج اصناف کشور قبل از صدور و تمدید پروانه کسب اعضای صنف

س (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه‌ هایی که بیش از دو هزار عضو و بازارهای گسترده صنفی دارند می ‌توانند برای کمک و تسهیل انجام امور مراجعین، در نقاط مختلف دفتر نمایندگی تشکیل دهند.

 

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در بخشها و شهرهای تابعه مرکز شهرستان که بنا به اعلام اتحادیه‌ ها و ‌تصویب هیأت‌ عالی نظارت انجام خدمات صنفی از طریق اتحادیه مقدور نیست، ‌ادارات دولتی ذی ‌ربط، شهرداری ‌ها، سازمان ‌های وابسته و دفاتر اتاقهای اصناف شهرستان‌ حسب مورد مجازند خدمات مذکور را انجام دهند.

ماده ۳۱ – منابع مالی هر اتحادیه عبارتند از:

الف – حق عضویت افراد صنفی در اتحادیه.

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ وجوه دریافتی در ازای خدمات غیرموظف از قبیل خدمات فنی و آموزشی به اعضای صنف

ج – کمکهای دریافتی از اشخاص حقیقی یا حقوقی.

د – کارمزد وصول مالیات، عوارض و هزینه خدمات وزارتخانه‌ ها، شهرداریها و ‌سازمانهای وابسته به دولت.

ه(الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ ـ درصدی از وجوه دریافتی بابت صدور و تمدید پروانه کسب

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه‌ ها مکلفند هنگام صدور و تمدید پروانه کسب مبالغی را از افراد صنفی وصول و درصدی از آن را به حساب اتاق اصناف شهرستان (موضوع بند ۱ ماده ۳۷ مکرر) و درصد دیگری را به حساب اتاق اصناف ایران (موضوع بند ۱ ماده ۴۷) واریز کنند. میزان مبالغ دریافتی و درصد سهم اتاقهای اصناف شهرستان و ایران و نحوه وصول وجوه مزبور و سایر بندهای این ماده متناسب با وضعیت اتحادیه، نوع شغل و شهر، فقط در چهارچوب آیین ‌نامه ‌ای مجاز است که‌ به ‌پیشنهاد اتاق اصناف ایران و با همکاری اتاقهای اصناف استانها توسط دبیرخانه هیأت ‌عالی نظارت تهیه می ‌شود و حداکثر ظرف سه ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون به ‌تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می ‌رسد.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه‌ ها موظفند بیست درصد (۲۰ ٪) مبالغ دریافتی به موجب این ‌ماده را به حساب اتاق اصناف شهرستان واریز کنند. مبالغی که جهت تهیه ساختمان و برگزاری دوره‌ های آموزشی در قالب کمکهای دریافتی از اعضاء اخذ شده است با تأیید اتاق اصناف شهرستان از حکم این تبصره مستثنی است.

فصل چهارم (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان

ماده ۳۲ ـ اتاق اصناف هر شهرستان مرکب از رؤسای اتحادیه‌ های صنوف تولیدی ـ خدمات فنی و توزیعی ـ خدماتی است.

ماده ۳۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان از نمایندگان اتحادیه‌ ها با ترکیب زیر تشکیل می‌ گردد:

الف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان صنوف تولیدی – خدمات فنی.

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان صنوف توزیعی – خدماتی.

ج (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان مشترک صنوف تولیدی – خدمات فنی و توزیعی -‌ خدماتی.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان دارای شخصیت حقوقی و غیرانتفاعی است و پس از‌ ثبت در وزارت صنعت، معدن و تجارت رسمیت می‌ یابد.

 

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- حداقل تعداد واحدهای صنفی دارای پروانه کسب در هر شهرستان ‌برای تشکیل دو مجمع جداگانه، بیست هزار واحد صنفی است. هیأت عالی نظارت‌ می‌ تواند بنا به پیشنهاد کمیسیون نظارت مراکز استانها نصاب مذکور را جهت شهرستانهای ‌تابعه آن استان تغییر دهد و نسبت به تشکیل، ادغام یا تفکیک اتاق یا اتاق های اصناف شهرستان اتخاذ تصمیم کند.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در صورت ادغام اتاق های اصناف شهرستان، کلیه اموال، دارائی‌ ها، حقوق و‌ تعهدات مجامع قبلی با نظارت کمیسیون نظارت به اتاق اصناف شهرستان مشترک منتقل ‌می‌ گردد.

تبصره ۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در صورت تفکیک اتاق اصناف شهرستان مشترک، کلیه اموال، دارائیها،‌ حقوق و تعهدات آن به نسبت تعداد اعضاء با نظارت کمیسیون نظارت به اتاق های جدید‌ منتقل می‌ گردد.

ماده ۳۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در مراکز استان ‌ها و شهرستان‌ ها هیأت رئیسه اتاق اصناف شهرستان دارای پنج نفر عضو اصلی به ترتیب شامل یک رئیس، دو نائب ‌رئیس (اول و دوم)، یک دبیر و یک خزانه‌ دار و دو نفر عضو علی ‌البدل می ‌باشند. دو نفر از اعضای اصلی هیأت ‌رئیسه از بین صنوف تولیدی ـ خدمات فنی، دو نفر از صنوف توزیعی ـ خدماتی و یک ‌نفر از حائزین اکثریت آراء انتخاب می ‌شوند.

تبصره (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تعداد اعضای هیأت رئیسه اتاق اصناف شهرستان تولیدی – خدمات فنی یا‌ توزیعی- خدماتی هر کدام سه نفر مشتمل بر رئیس، نایب رئیس و دبیر است.

ماده ۳۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- جلسات اتاق های اصناف شهرستان با حضور حداقل دو سوم اعضاء تشکیل‌ می‌ شود و رسمیت می‌ یابد و تصمیمات متخذه با اکثریت نصف به علاوه یک آراء حاضران ‌در جلسه معتبر خواهد بود.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- مدت مأموریت نماینده هر اتحادیه در اتاق اصناف شهرستان ذی‌ ربط تا پایان‌ مدت مأموریت او در هیأت مدیره اتحادیه است. در صورت فوت، بیماری، محرومیت از‌ حقوق اجتماعی، استعفاء، حجر یا عزل هر نماینده، اتحادیه وفق مواد (۲۲) و (۲۳) این ‌قانون نسبت به معرفی نماینده دیگری برای مدت باقیمانده به اتاق اصناف شهرستان اقدام ‌می‌ کند.

ماده ۳۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتاق اصناف شهرستان در اولین جلسه هر دوره، هیأت رئیسه اتاق را برای مدت چهار سال انتخاب می‌ کند. انتخاب مجدد اعضای مذکور در محدوده ماده (۱۲) بلامانع است.

ماده ۳۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ترتیب انتخاب هیأت رئیسه اتاق های اصناف شهرستان، وظایف هیأت رئیسه،‌ طرز تشکیل جلسات و تعداد کمیسیونهای آن و سایر مقررات مربوط به اداره اتاق ها و حق‌ الزحمه خدمات آنها طبق آئین‌ نامه‌ ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی‌ نظارت با کسب نظر از اتاق های اصناف مراکز استانها تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۳۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- وظایف و اختیارات اتاق های اصناف شهرستان به شرح زیر است:

الف – ایجاد هماهنگی بین اتحادیه‌ ها، نظارت بر عملکرد آنها و راهنمایی صنوف.

ب – تنظیم و تصویب آئین‌ نامه‌ های مالی، استخدامی، اداری، آموزشی و تشکیلاتی ‌اتحادیه‌ ها و تغییرات آنها.

ج – اظهارنظر در مورد ضوابط خاص داخلی اتحادیه‌ های تحت پوشش برای صدور ‌پروانه کسب جهت بررسی و تصویب کمیسیون نظارت.

د – نظارت بر حسن اجرای اقدامات اتحادیه‌ ها در خصوص صدور پروانه کسب از‌ جهت تطبیق با مقررات این قانون و آئین‌ نامه‌ های آن.

هـ – تأیید، انتخاب و معرفی نمایندگان اتحادیه‌ ها به اداره‌ های امور مالیاتی،‌ هیأتهای حل اختلاف مالیاتی و سایر مراجعی که به موجب قانون معرفی نماینده از طرف‌ صنوف به عمل می‌ آید.

 

و (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اجرای مصوبات هیأت‌ عالی نظارت، کمیسیون نظارت و اتاق اصناف ایران حسب مقررات این قانون

ز – نظارت بر اجرای مقررات فنی، بهداشتی، ایمنی، انتظامی، حفاظتی،‌ بیمه‌ گزاری، زیباسازی و سایر مقررات مربوط به واحدهای صنفی که از طرف مراجع‌ ذی‌ ربط وضع می‌ شود. همچنین همکاری با مأموران انتظامی در اجرای مقررات.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- چنانچه افراد صنفی در انجام دادن ضوابط انتظامی که در موارد خاص ‌تعیین و از طریق اتاق اصناف شهرستان ابلاغ می‌ گردد؛ و نیز در اجرای مقررات بهداشتی، ایمنی ‌یا زیباسازی با مخالفت مالک ملک مواجه شوند، می‌ توانند با جلب موافقت اتاق اصناف شهرستان و با هزینه خود اقدام مقتضی را به عمل آورند.

ح – رسیدگی به اعتراض افراد صنفی نسبت به تصمیمات اتحادیه‌ ها.

ط – انتخاب و معرفی یک نفر نماینده از بین اعضاء هیأت رئیسه به کمیسیون‌ نظارت برای نظارت بر حسن اجرای انتخابات هیأت مدیره اتحادیه‌ ها.

ی – پیشنهاد تشکیل اتحادیه جدید یا ادغام اتحادیه‌ ها یا تقسیم یک اتحادیه به دو یا چند اتحادیه برای اتخاذ تصمیم به کمیسیون نظارت.

ک – تعیین نوع و نرخ کالاها و خدماتی که افراد هر صنف می‌ توانند برای فروش،‌ عرضه یا ارائه کنند و پیشنهاد آن برای اتخاذ تصمیم به کمیسیون نظارت و اعلام مصوبه ‌کمیسیون به اتحادیه‌ ها برای ابلاغ به افراد صنفی با هدف جلوگیری از تداخل صنفی.

ل (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- جمع‌ آوری اطلاعات و آمار لازم با وسائل مقتضی برای تعیین حدود و تعداد ‌واحدهای صنفی متناسب با جمعیت و نیازها و ارائه آن به کمیسیون نظارت جهت ‌تصمیم‌ گیری.

م – تنظیم ساعات کار و ایام تعطیل واحدهای صنفی با توجه به طبیعت و نوع کار‌ آنان و ارائه برنامه برای اتخاذ تصمیم به وسیله کمیسیون نظارت.

ن (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- همکاری و معاضدت با سایر اتاق های اصناف شهرستان و اتاق بازرگانی و صنایع و ‌معادن ایران و اتاق تعاون.

س – تصویب بودجه، ترازنامه و صورتهای مالی اتحادیه‌ ها پس از رسیدگی به آنها و‌ نظارت بر عملیات مالی اتحادیه‌ ها.

ع (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)– درجه ‌بندی واحدهای صنفی، در موارد لزوم، طبق ضوابط و مقرراتی که توسط ‌وزارت صنعت، معـدن و تجارت و با کسب نظر نیروی انتظامی و اتحادیه‌ های ذی‌ ربط تهیه می ‌شود و‌ به ‌تصویب کمیسیون نظارت می ‌رسد.

ف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اجرای برنامه ‌های علمی، آموزشی، فرهنگی و پژوهشی مورد نیاز برای ارتقای سطح ‌آگاهی ‌های هیأت مدیره اتحادیه‌ ها با همکاری دستگاههای اجرائی و بخش خصوصی ذی‌ ربط و بسیج اصناف کشور در چهارچوب مقررات

ص – تنظیم ترازنامه و صورتهای مالی سالانه و تسلیم آن ظرف دو ماه بعد از پایان ‌هر سال مالی به کمیسیون نظارت برای رسیدگی و تصویب.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- کمیسیون نظارت مکلف است ترازنامه و صورتهای مالی را ظرف یک ماه ‌رسیدگی کند و نتیجه را به اتاق اصناف شهرستان اعلام دارد. تأیید ترازنامه به منزله ‌مفاصاحساب دوره عملکرد اتاق اصناف شهرستان خواهد بود.

ق – تنظیم بودجه سال بعد و تسلیم آن تا اول بهمن ماه هر سال به کمیسیون نظارت برای تصویب و نظارت بر اجرای آن.

ر – سایر مواردی که در این قانون پیش‌ بینی شده است.

 

ش (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ تشکیل واحدهای بازرسی و نظارت به منظور نظارت بر عملکرد واحدهای صنفی و بررسی شکایات

ت (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ عضویت رؤسای اتاقهای اصناف شهرستان‌ ها و مراکز استان‌ ها در شورای اداری شهرستان ‌ها و مراکز استان ‌ها

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اداره امور اتاق های اصناف شهرستان و همچنین پیگیری و اجرای مصوبات‌ اجلاس اتاق های اصناف شهرستان و نیز مسؤولیت پیگیری و اجرای بندهای (‌الف)، (‌د)، (‌هـ)، (‌ز)، (ح)، (ط)، (ل)، (ن)، (ع) و (ف) این ماده، به هیأت رئیسه اتاق های اصناف شهرستان و سایر ‌وظایف و اختیارات محوله به اجلاس عمومی اعضای اتاق های اصناف شهرستان واگذار می‌ گردد.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق های اصناف شهرستان با وزارت آموزش و پرورش در مورد آموزش مهارتهای‌ شاخه کار دانش همکاری لازم را به عمل خواهند آورد.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق های اصناف شهرستان مجازند برای تشکیل بانک اصناف، مؤسسه اعتباری، ‌صندوق قرض ‌الحسنه، شرکت تعاونی اعتبار و دیگر مؤسسات پولی، بانکی، مالی و ‌اعتباری، طبق قوانین و مقررات جاری کشور اقدام کنند.

ماده ۳۷ مکرر (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ منابع مالی اتاق اصناف شهرستان عبارتند از:

۱ ـ بیست درصد (۲۰ ٪)‌ دریافتی از درآمد اتحادیه‌ ها

۲ ـ درصدی از محل وجوه ناشی از جرائم و تخلفات صنفی موضوع تبصره (۷) ماده (۷۲) این قانون

۳ ـ وجوه دریافتی در ازای ارائه خدمات غیرموظف به اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از دولتی و غیر‌دولتی

ماده ۳۸ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- در شهرستانهائی که برخی از اتحادیه ‌ها به علت نداشتن امکانات و ‌توانائی‌ های لازم نتوانند صدور پروانه کسب را عهده ‌دار شوند، به پیشنهاد آن اتحادیه و‌ تصویب کمیسیون نظارت، مسؤولیت صدور پروانه کسب به طور موقت به اتاق اصناف شهرستان واگذار می ‌گردد. در صورت رفع مشکل، بنا به پیشنهاد همان اتحادیه و تصویب ‌کمیسیون نظارت، مسؤولیت صدور پروانه کسب بر عهده اتحادیه قرار خواهد گرفت.

ماده ۳۹ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- وظایف کمیسیون بازرسی اتاق های اصناف شهرستان به قرار زیر است:

الف – بازرسی امور مربوط به اتحادیه‌ ها به منظور حصول اطمینان از رعایت ‌ضوابط و مقررات صنفی و تنظیم گزارشهای لازم.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- کمیسیون موظف است نتیجه بررسی و گزارشهای خود را از طریق هیأت ‌رئیسه اتاق اصناف شهرستان جهت بررسی کمیسیون نظارت تسلیم دارد.

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- بازرسی و رسیدگی به شکایات و اعتراضاتی که به اتاق اصناف شهرستان می‌ رسد ‌و ارائه گزارش لازم به مجمع.

ماده ۴۰ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- مسؤولان اتاق های اصناف شهرستان و اتحادیه‌ ها مکلفند تسهیلات لازم را برای ‌انجام دادن وظایفی که طبق این قانون به کمیسیون بازرسی محول شده است، فراهم کنند.

فصل پنجم (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف ایران

ماده ۴۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ به‌ منظور تقویت مبانی نظام صنفی، ‌ساماندهی اصناف کشور و مشارکت در سیاستگذاری، تصمیم ‌گیری و مدیریت مسائل ‌صنفی، اتاقی به نام اتاق‌ اصناف‌ ایران در تهران تشکیل می‌ شود. این اتاق دارای شخصیت حقوقی مستقل، غیرتجاری، غیرانتفاعی و فاقد شعبه است.

 

ماده ۴۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتاق اصناف ایران متشکل از نمایندگان هیأت رئیسه اتاقهای اصناف شهرستان‌ های کشور است. تعداد نمایندگان اتاقهای اصناف هر استان در اتاق اصناف ایران یک نفر است و به ‌ازای هر بیست هزار واحد صنفی یک نماینده دیگر اضافه می ‌شود که با نظارت کمیسیون نظارت مرکز استان و با رأی مخفی اعضای هیأت رئیسه اتاقهای اصناف شهرستان‌ های آن استان انتخاب و به دبیرخانه هیأت‌ عالی نظارت معرفی می ‌گردند. تعداد نمایندگان استان تهران حداکثر بیست نفر و سایر استانها حداکثر ده نفر می ‌باشد.

الف (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- استانهایی که جمعیت آنها تا یک میلیون نفر باشد، تعداد دو نفر.

ب (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- استانهایی که جمعیت آنها بیش از یک میلیون نفر و کمتر از دو میلیون نفر‌باشد، تعداد چهار نفر.

ج (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- استانهایی که جمعیت آنها بیش از دو میلیون نفر و کمتر از سه میلیون نفر باشد،‌ تعداد شش نفر.

د (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- استانهایی که جمعیت آنها بیش از سه میلیون نفر باشد، تعداد هشت نفر.

ه(منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ – استان تهران، دوازده نفر.

تبصره ۱ – نیمی از نمایندگان در هر مورد همواره از صنوف تولیدی – خدمات فنی‌ و نیم دیگر از صنوف توزیعی – خدماتی خواهند بود.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ هزینه ‌های اعضای اتاق اصناف ایران در قبال حضور و انجام تکالیف محوله با توجه به بودجه اتاق در آیین ‌نامه موضوع ماده (۴۶) قانون، تعیین می‌ شود و به‌ غیر از مبلغ فوق حق دریافت وجه دیگری را ندارند.

ماده ۴۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران مرکب از هفت نفر شامل سه نفر از ‌صنوف تولیدی ـ خدمات فنی و سه ‌نفر از صنوف توزیعی ـ خدماتی است که با رأی‌ مخفی اعضای اتاق اصناف ایران برای مدت چهار سال انتخاب می‌ شوند. نفر هفتم به پیشنهاد وزارت صنعت، معدن و تجارت و با تصویب هیأت ‌عالی نظارت از بین افراد متعهد و آگاه به مسائل صنفی ‌تعیین می‌ شود.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- مدت مسؤولیت هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران نمی‌ تواند بیش از‌ مدت باقیمانده از عضویت آنها در هیأت رئیسه اتاق های اصناف شهرستان باشد. با پایان یافتن‌ مدت مسؤولیت هر عضو، عضو دیگری با رعایت مفاد همین ماده جایگزین خواهد شد.

تبصره ۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اعضای اتاق اصناف ایران برای انتخاب در هیأت‌ رئیسه اتاق باید سابقه یک دوره عضویت در هیأت ‌رئیسه شورای ‌اصناف یا اتاق اصناف‌ شهرستان را دارا باشند.

نحوه بررسی صلاحیت و برگزاری انتخابات هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران به موجب آیین‌ نامه ‌ای خواهد بود که به پیشنهاد اتاق اصناف مراکز ‌استانها تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۴۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ ظرف پانزده روز پس از انتخاب هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران، این هیأت تشکیل جلسه می ‌دهد و از میان خود یک نفر رئیس، دو نفر نایب رئیس (اول و دوم)، یک نفر دبیر و یک نفر‌خزانه ‌دار انتخاب می ‌کند. جلسه‌ های ادواری اتاق اصناف ایران در محل اتاق اصناف ایران یا هر مکان دیگری که به اعضاء به ‌طور کتبی اعلام می ‌گردد، تشکیل می‌ شود.

ماده ۴۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ وظایف و اختیارات اتاق اصناف ایران به‌ شرح زیر است:

۱ ـ ابلاغ دستور‌العمل ‌های اجرائی و نظارتی مصوب هیأت ‌عالی نظارت به اتاقهای اصناف شهرستان ‌ها

۲ ـ ارائه نظر مشورتی در مورد مسائل صنفی به وزارت صنعت، معدن و تجارت و سایر دستگاههای اجرائی

۳ ـ ساماندهی امور مرتبط با اصناف و مشارکت در تنظیم بازار

۴ ـ تنظیم بودجه سالانه اتاق و ارائه آن تا اول بهمن‌ ماه هر سال به دبیرخانه هیأت‌ عالی نظارت جهت رسیدگی و تصویب در هیأت‌ عالی نظارت

۵ ـ تنظیم ترازنامه مالی سالانه و ارائه آن تا پایان اردیبهشت‌ ماه هر سال به دبیرخانه هیأت‌ عالی نظارت جهت رسیدگی و تصویب در هیأت‌ عالی نظارت

۶ ـ نظارت بر عملکرد اتاقهای اصناف شهرستان‌ ها و مراکز استان ‌ها و مدیریت بازرسی و نظارت آنها بر واحدهای صنفی

۷ ـ سایر امور محوله از سوی هیأت ‌عالی نظارت و وزارت صنعت، معدن و تجارت در راستای اختیارات تفویضی در چهارچوب این قانون

ماده ۴۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- شیوه اداره، مصارف وجوه اتاق اصناف ایران و بازپرداخت ‌هزینه‌ های قابل قبول ناشی از عضویت اعضاء در شورا، به موجب آیین ‌نامه ‌ای خواهد بود‌ که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت و با نظرخواهی از اتاق های اصناف شهرستان مراکز استانها ‌تهیه و به‌ تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۴۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ منابع مالی اتاق اصناف ایران عبارتند از:

۱ ـ سه ‌درصد (۳ ٪) از درآمد اتاق اصناف شهرستان‌ ها

۲ ـ وجوه دریافتی بابت ارائه خدمات فنی و آموزشی غیرموظف

۳ ـ کمکهای داوطلبانه و بلاعوض مردمی

۴ ـ وجوه حاصل از چاپ و فروش نشریات، کتب و جزوات منتشره به ‌منظور ارتقای سطح اطلاعات و آگاهی اعضای هیأت مدیره اتحادیه ‌ها و افراد صنفی

۵ ـ درآمد موضوع تبصره (۷) ماده (۷۲) این قانون

 

فصل ششم – کمیسیون نظارت

ماده ۴۸ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ کمیسیون نظارت در شهرستان ‌های هر استان به ترتیب زیر تشکیل می ‌شود:

الف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در شهرستان‌ های مراکز استان‌ ها مرکب از مدیران کل و رؤسای سازمان‌ ها و نهادهای استانی یا معاونان آنها در صورت وجود به شرح زیر:

۱ ـ صنعت، معدن و تجارت (رئیس کمیسیون)

۲ ـ امور مالیاتی

۳ ـ بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

۴ ـ تعزیرات حکومتی

۵ ـ نیروی انتظامی

۶ ـ استاندارد و تحقیقات صنعتی

۷ ـ انجمن حمایت از مصرف ‌کنندگان

۸ ـ بسیج اصناف

۹ ـ اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی استان

۱۰ ـ اتاق تعاون استان

۱۱ ـ رئیس شورای اسلامی استان

۱۲ ـ رئیس و نائب ‌رئیس اتاق اصناف مرکز استان

۱۳ ـ نماینده مطلع و تام ‌الاختیار استاندار

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در سایر شهرستان ‌های هر استان مرکب از رؤسا یا معاونان ذی ‌ربط ادارات و نهادهای زیر در صورت وجود:

۱ ـ صنعت، معدن و تجارت (رئیس کمیسیون)

۲ ـ امور مالیاتی

۳ ـ بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

۴ ـ تعزیرات حکومتی

۵ ـ نیروی انتظامی

۶ ـ انجمن حمایت از مصرف کنندگان شهرستان

۷ ـ اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی شهرستان

۸ ـ اتاق تعاون شهرستان

۹ ـ بسیج اصناف

۱۰ ـ رئیس و نائب رئیس اتاق اصناف شهرستان

۱۱ ـ نماینده مطلع و تام ‌الاختیار فرماندار

۱۲ ـ رئیس شورای اسلامی شهرستان

 

تبصره ۱ – جلسات کمیسیونهای یاد شده با حضور حداقل هفت نفر از اعضاء‌ رسمیت می‌ یابد و تصمیمات با اکثریت مطلق آرای حاضران معتبر خواهد بود.

تبصره ۲ – کمیسیون نظارت می‌ تواند از افراد ذی‌ صلاح و صاحب‌ نظر و نیز نماینده‌ دستگاههای دولتی یا عمومی ذی‌ مدخل بدون داشتن حق رأی برای حضور در جلسات ‌دعوت به ‌عمل آورد.

 

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ کمیسیون‌ های نظارت مراکز استان‌ ها دبیرخانه ‌ای دارند که در سازمان صنعت، معدن و تجارت استان ‌ها مستقر می‌ باشد. تشکیلات اداری، مالی و نحوه فعالیت دبیرخانه‌ های فوق به‌ موجب آیین ‌نامه ‌ای است که توسط دبیرخانه هیأت ‌عالی نظارت و با کسب نظر از سازمان صنعت، معدن و تجارت استان ‌ها، تهیه می‌ شود و ظرف سه ‌ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون به‌ تصویب هیأت‌ عالی نظارت می‌ رسد.

ماده ۴۹ – وظایف و اختیارات کمیسیون نظارت به شرح زیر است:

الف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ تصمیم‌ گیری در مورد ادغام اتحادیه ‌ها یا تقسیم یک اتحادیه به دو یا چند اتحادیه، تعیین رسته‌ های صنفی و موافقت با تشکیل اتحادیه جدید در صورت تشخیص ضرورت یا با کسب نظر از اتاق اصناف شهرستان

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ وضعیت اموال، دارایی‌ ها، حقوق و تعهدات اتحادیه ‌ای که به دو یا چند اتحادیه تقسیم می ‌گردد به موجب آیین‌ نامه ‌ای تعیین می‌ شود که به پیشنهاد اتاق اصناف ایران توسط دبیرخانه هیأت‌ عالی نظارت تهیه می‌ شود و حداکثر ظرف شش‌ ماه از تاریخ لازم‌ الاجراء شدن این قانون به‌ تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می ‌رسد.

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- نظارت بر انتخابات اتحادیه‌ ها و اتاق های اصناف شهرستان.

ج (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- رسیدگی و بازرسی عملکرد اتحادیه‌ ها و اتاق های اصناف شهرستان و تطبیق دادن ‌اقدامات انجام شده آنها با قوانین و مقررات.

د (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- رسیدگی به بودجه، ترازنامه و صورتهای مالی اتاق های اصناف شهرستان و تصویب ‌آنها.

هـ – سایر مواردی که در این قانون پیش‌ بینی شده است.

تبصره ۱ – کمیسیون نظارت موظف به اجرای تصمیمات هیأت عالی نظارت ‌در حدود وظایف و اختیارات قانونی است.

تبصره ۲ – کمیسیون نظارت هر شهرستان موظف است بر اساس امکانات و‌ به‌ منظور رعایت مصالح عمومی و حفظ حقوق دیگران در ابتدای هر سال بر اساس‌ دستورالعمل تعیین شده از سوی هیأت عالی نظارت تعداد واحدهای مورد نیاز هر صنف ‌را در هر شهرستان مشخص و جهت صدور پروانه کسب به اتحادیه‌ های صنفی مربوط ‌ابلاغ کند.

ماده ۵۰ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- مسؤولیت ایجاد هماهنگی و همکاری‌ های لازم بین کمیسیونهای ‌نظارت، اتحادیه‌ ها و اتاق های اصناف شهرستان استان بر عهده رئیس کمیسیون نظارت شهرستان ‌مرکز استان است. رئیس کمیسیون نظارت شهرستان مرکز استان موظف است با تشکیل‌ جلسات و گردهمائی‌ ها و اتخاذ تدابیر لازم، زمینه انجام دادن امور را فراهم آورد.

ماده ۵۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ کمیسیون نظارت مکلف است نرخ کالاها و خدمات عمومی و انحصاری و کالاهای اساسی یارانه ‌ای و ضروری را که هیأت ‌عالی نظارت قیمت ‌گذاری آنها را لازم تشخیص می ‌دهد بر اساس دستورالعمل قیمت‌ گذاری آن هیأت برای مدت معین تعیین کند و به اتاق اصناف ذی‌ ربط اعلام دارد. نرخ کالاها و خدماتی که از‌طرف مجلس شورای اسلامی، دولت یا شورای اقتصاد تعیین می ‌شود، برای کمیسیون لازم‌ الرعایه است.

ماده ۵۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ کمیسیون نظارت موظف است برای نظارت بر واحدهای صنفی، بازرسان و ناظرانی از بین معتمدان خود تعیین کند. گزارش بازرسان و ناظران برای مراجع قانونی ذی‌ صلاح قابل پیگیری است. برای بازرسان و ناظران از سوی کمیسیون نظارت کارت شناسایی صادر می ‌شود.

 

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ دبیرخـانه هیـأت ‌عالی نـظارت موظـف اسـت ظرف شش ‌ماه پس از لازم ‌الاجراء شدن این قانون، آیین ‌نامه اجرائی چگونگی انتخاب و تأمین مالی بازرسان و ناظران موضوع این ماده و چگونگی نظارت و برخورد با تخلفهای آنها را تهیه کند و به‌ تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت برساند.

 

فصل هفتم – هیأت عالی نظارت

ماده ۵۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ هیأت ‌عالی نظارت با ترکیب زیر تشکیل می ‌شود:

الف ـ وزیر صنعت، معدن و تجارت (‌رئیس هیأت)

ب ـ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

پ ـ وزیر کشور

ت ـ وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

ث ـ وزیر دادگستری

ج ـ وزیر امور اقتصادی و دارایی

چ ـ رئیس شورای عالی استان‌ ها

خ ـ فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

د ـ هیأت ‌رئیسه اتاق اصناف ایران

ذ ـ رئیس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران

ر ـ دبیرکل اتاق تعاون ایران

ز ـ نماینده بسیج اصناف کشور

ژ ـ دو نفر از نمایندگان عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی به انتخاب مجلس به عنوان عضو ناظر بدون حق رأی

تبصره ۱ – جلسات هیأت عالی نظارت با حضور اکثریت نسبی اعضاء رسمیت ‌می‌ یابد.

تبصره ۲ – وزیران دیگر، بر اساس دستور جلسه، با داشتن حق رأی در جلسات ‌حضور خواهند یافت.

تبصره ۳ – هیأت عالی نظارت می‌ تواند از افراد ذی‌ صلاح و صاحب نظر برای ‌حضور بدون داشتن حق رأی در جلسات خود دعوت به عمل آورد.

ماده ۵۴ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- هیأت عالی نظارت دارای دبیرخانه‌ ای است که در وزارت صنعت، معـدن و تجارت ‌مستقر است. دبیرخانه، بازوی اجرایی هیأت عالی نظارت به شمار می‌ آید و علاوه بر‌ هماهنگ ‌کردن امور، وظایف تهیه و تدوین مکتوبات مورد نیاز جهت تصویب هیأت و ارائه‌ پیشنهاد را بر عهده دارد. تشکیلات اداری و امور مالی و نحوه اداره دبیرخانه به موجب ‌آئین‌ نامه‌ ای خواهد بود که به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

 

ماده ۵۵ – وظایف و اختیارات هیأت عالی نظارت به شرح زیر است:

الف (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تشخیص ضرورت برقراری حدود صنفی و تعیین سقف تعدادی برای ‌صنوف و صدور دستورالعمل در این زمینه‌ ها.

الف (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ ابطال انتخابات یا عزل هیأت رئیسه اتحادیه‌ ها یا اتاقهای اصناف

ب (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ابطال انتخابات یا عزل هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران.

ج (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- رسیدگی به اختلاف بین کمیسیون نظارت و اتاق های اصناف شهرستان یا اتاق ‌اصناف ایران.

د (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تعیین دستورالعمل نظارت بر چگونگی صدور پروانه کسب در سطح کشور.

ه(اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ – تعیین دستورالعمل نظارت بر حسن انجام وظایف قانونی و ایجاد هماهنگی بین ‌کمیسیونهای نظارت، اتحادیه‌ ها و اتاق های اصناف شهرستان و اتاق اصناف ایران و ‌نظارت بر فعالیت آنها در حدود مفاد این قانون.

و (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- ارائه راهکارهای اجرایی مناسب برای صدور کالاها و خدمات واحدهای ‌صنفی با رعایت قوانین و مقررات جاری کشور.

ز (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- سایر مواردی که به موجب این قانون به هیأت عالی نظارت محول گردیده ‌است.

ح (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ بررسی و تعیین صنوف مشمول قانون نظام صنفی کشور

ط (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ تهیه و تصویب دستور‌العمل‌ های لازم در رابطه با نحوه نرخ‌ گذاری کالاها و خدمات واحدهای صنفی

ماده ۵۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ هیأت‌ عالی نظارت می ‌تواند قسمتی از وظایف خود را به کمیسیون‌ های نظارت مراکز استان ‌ها تفویض کند.

 

فصل هشتم – تخلفات و جریمه‌ ها

ماده ۵۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)– گران‌ فروشی: عبارت است از عرضه یا فروش کالا یا ارائه خدمت به‌ بهائی بیش از نرخ‌ های تعیین شده به وسیله مراجع قانونی ذی‌ ربط، عدم اجرای مقررات و‌ ضوابط قیمت‌ گذاری و انجام دادن هر نوع عملی که منجر به افزایش بهای کالا یا خدمت به ‌زیان خریدار گردد.

جریمه گران‌ فروشی، با عنایت به دفعات تکرار در طول هر سال به شرح زیر است:

متخـلف علاوه بر الزام به پرداخت خسارت وارد‌ شده به خریدار یا مصرف ‌کننده در مرتبه اول به دو برابر مبلغ گرانفروشی و در مرتبه دوم به چهار برابر مبلغ گرانفروشی جریمه می ‌گردد.

در مرتبه سوم به شش برابر مبلغ گرانفروشی جریمه می‌ شود و علاوه بر پرداخت جریمه پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به عنوان متخلف صنفی به ‌مدت دو هفته نصب می‌ شود.

در مرتبه چهارم به هشت برابر مبلغ گرانفروشی جریمه می ‌شود و پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی به‌ مدت یک‌ ماه نصب می ‌شود.

در مرتبه پنجم و مراتب بعدی به ده ‌برابر مبلغ گرانفروشی جریمه می‌ شود و پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی به ‌مدت دو ماه نصب می ‌شود. همچنین به مدت شش‌ ماه، پروانه کسب وی تعلیق و محل کسب تعطیل می ‌گردد.

ماده ۵۸ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- کم فروشی: عبارت است از عرضه یا فروش کالا یا ارائه خدمت کمتر از‌ میزان یا معیار مقرر شده.

جریمه کم فروشی با عنایت به دفعات تکرار در طول هر سال به شرح زیر است:

متخلف علاوه بر الزام به پرداخت خسارت وارد شده به خریدار یا مصرف‌ کننده در مرتبه اول به دو برابر مبلغ کم‌ فروشی و در مرتبه دوم به چهار برابر مبلغ کم‌ فروشی جریمه می ‌شود.

در مرتبه سوم به شش برابر مبلغ کم‌ فروشی جریمه می ‌شود و علاوه بر پرداخت جریمه پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به ‌عنوان متخلف صنفی به ‌مدت دو هفته نصب می ‌شود.

در مرتبه چهارم به هشت برابر مبلغ کم‌ فروشی جریمه می‌ شود و پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی به‌ مدت یک ‌ماه نصب می ‌شود.

در مرتبه پنجم و مراتب بعدی به ده برابر مبلغ کم‌ فروشی جریمه می ‌شود و به‌ مدت دو ماه پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به ‌عنوان متخلف صنفی نصب می ‌گردد. همچنین به مدت شش ماه پروانه کسب وی تعلیق و محل کسب تعطیل می ‌گردد.

ماده ۵۹ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- تقلب: عبارت است از عرضه یا فروش کالا یا ارائه خدمتی که از لحاظ‌ کیفیت یا کمیت منطبق با مشخصات کالا یا خدمت ابرازی یا درخواستی نباشد.

جریمه تقلب، با عنایت به دفعات تکرار در طول هر سال به شرح زیر است:

متخلف علاوه بر الزام به پرداخت خسارت وارد شده به خریدار یا مصرف ‌کننده در مرتبه اول معادل دو برابر مابه ‌التفاوت ارزش کالا یا خدمت ابرازی یا درخواستی و کالای عرضه ‌شده یا فروخته ‌شده یا خدمت ارائه داده شده و در مرتبه دوم به چهار برابر مابه التفاوت مذکور جریمه می‌ شود.

در مرتبه سوم به شش برابر مابه ‌التفاوت، جریمه می ‌شود و علاوه بر پرداخت جریمه پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی به مدت دو هفته نصب می ‌گردد.

در مرتبه چهارم به هشت برابر مابه ‌التفاوت جریمه می ‌شود و پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به ‌عنوان متخلف صنفی به ‌مدت یک ‌ماه نصب می ‌گردد.

در مرتبه پنجم و مراتب بعدی به ده برابر مابه ‌التفاوت جریمه می ‌شود و پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به ‌عنوان متخلف صنفی به ‌مدت دو ‌ماه نصب می ‌گردد. همچنین به مدت شش ‌ماه پروانه کسب وی تعلیق و محل کسب تعطیل می‌ گردد.

 

 

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در صورت تقاضای خریدار مبنی بر استرداد کالای مورد تقلب فروشنده علاوه بر پرداخت جریمه مقرر، مکلف به قبول کالا و استرداد وجه دریافتی به خریدار است و در صورت استنکاف، واحد صنفی تا اجرای کامل حکم، تعطیل می ‌شود.

تبصره ۲ – در صورتی که در قوانین دیگر برای عمل متقلبانه مجازات شدیدتری ‌پیش‌ بینی شده باشد، فرد متقلب به مجازات مزبور محکوم خواهد شد.

ماده ۶۰ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- احتکار: عبارت است از نگهداری کالا به صورت عمده با تشخیص‌ مراجع ذی‌ صلاح و امتناع از عرضه آن به قصد گران‌ فروشی یا اضرار به جامعه پس از اعلام‌ ضرورت عرضه از طرف وزارت صنعت، معـدن و تجارت یا سایر مراجع قانونی ذی‌ ربط.

جریمه احتکار، با عنایت به دفعات تکرار در طول هر سال به ‌شرح زیر است:

مرتبه اول ـ الزام محتکر به عرضه و فروش کل کالاهای احتکار شده و جریمه نقدی معادل هفتاد‌ درصد (۷۰ ٪) قیمت روز کالاهای احتکار شده

مرتبه دوم ـ الزام محتکر به عرضه و فروش کل کالاهای احتکار شده و جریمه نقدی معادل سه برابر قیمت روز کالاهای احتکار شده و نصب پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی و تعطیلی محل کسب به مدت یک ‌ماه

مرتبه سوم ـ الزام محتکر به عرضه و فروش کل کالاهای احتکار شده و جریمه نقدی معادل هفت برابر قیمت روز کالاهای احتکار شده و نصب پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به‌ عنوان متخلف صنفی و تعطیلی محل کسب به مدت سه ‌ماه

ماده ۶۱ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- عرضه خارج از شبکه: عبارت است از عرضه کالا یا ارائه خدمت ‌بر خلاف ضوابط و شبکه‌ های تعیین شده از طرف وزارت صنعت، معـدن و تجارت یا دستگاه اجرائی ‌ذی‌ ربط.

جریمه عرضه خارج از شبکه، با عنایت به دفعات تکرار در طول هر سال به شرح ‌زیر است:

الف – مرتبه اول – الزام به عرضه کالا یا ارائه خدمت، در شبکه و جریمه نقدی ‌معادل دو برابر ارزش روز کالا یا خدمت خارج شده از شبکه در زمان تخلف.

ب – مرتبه دوم – الزام به عرضه کالا یا ارائه خدمت در شبکه و جریمه نقدی معادل چهار برابر ارزش روز کالا یا خدمت خارج شده از شبکه در زمان تخلف.

ج – مرتبه سوم – الزام به عرضه کالا یا ارائه خدمت در شبکه و جریمه نقدی معادل‌ شش برابر ارزش روز کالا یا خدمت خارج شده از شبکه در زمان تخلف و نصب پارچه یا ‌تابلو بر سردر محل کسب به عنوان متخلف صنفی به مدت یک ماه.

ماده ۶۲ (منسوخه ۰۳ˏ۱۰ˏ۱۳۹۲)- عرضه و فروش کالای قاچاق: حمل و نقل، نگهداری، عرضه و فروش ‌کالای قاچاق توسط واحدهای صنفی ممنوع است و متخلف با عنایت به دفعات تکرار در ‌طول هر سال به شرح زیر جریمه می ‌گردد:

الف – مرتبه اول – جریمه نقدی معادل دو برابر قیمت روز کالای قاچاق و ضبط ‌کالای قاچاق موجود به نفع دولت.

ب – مرتبه دوم – جریمه نقدی معادل پنج برابر قیمت روز کالای قاچاق، ضبط‌ کالای قاچاق موجود به نفع دولت و نصب پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به عنوان ‌متخلف صنفی به مدت یک ماه.

ج – مرتبه سوم – جریمه نقدی معادل ده برابر قیمت روز کالای قاچاق، ضبط کالای ‌قاچاق موجود به نفع دولت و نصب پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به عنوان متخلف‌ صنفی و تعطیل محل کسب به مدت شش ماه.

د – چنانچه در قوانین دیگر برای عرضه و فروش کالای قاچاق مجازات شدیدتری ‌پیش‌ بینی شده باشد متخلف به مجازات مزبور محکوم خواهد شد.

تبصره (منسوخه ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ آیین ‌نامه اجرائی این ماده در مورد چگونگی اجراء، نحوه تخصیص و پرداخت حق‌ الکشف مأموران یا دستگاه مربوطه و نگهداری کالا توسط اتاق اصناف ایران با همکاری دستگاههای ذی ‌ربط تهیه می ‌شود و حداکثر ظرف سه ‌ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن قانون به‌ تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می ‌رسد.

ماده ۶۳ – عدم اجرای ضوابط قیمت‌ گذاری و توزیع: عبارت است از عدم ارائه ‌مدارک لازم جهت اجرای ضوابط قیمت ‌گذاری و توزیع به مراجع قانونی بدون عذرموجه‌ ظرف سه ماه از تاریخ ترخیص کالا یا خدمت وارداتی یا در اختیار گرفتن تولید داخلی برای ‌آن دسته از کالاها و خدماتی که توسط مراجع قانونی ذی‌ ربط مشمول قیمت ‌گذاری ‌می‌ گردند.

تبصره (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- تشخیص موجه بودن عذر با وزارت صنعت، معـدن و تجارت است.

جریمه عدم اجرای ضوابط قیمت ‌گذاری و توزیع، با عنایت به دفعات تکرار در‌ طول هر سال تخلف، به شرح زیر است:

الف – مرتبه اول – جریمه نقدی معادل نصف قیمت رسمی کالا یا خدمت.

ب – مرتبه دوم – جریمه نقدی معادل دو برابر قیمت رسمی کالا یا خدمت.

ج – مرتبه سوم – جریمه نقدی معادل چهار برابر قیمت رسمی کالا یا خدمت و‌ نصب پارچه یا تابلو بر سردر محل کسب به عنوان متخلف صنفی و تعطیل محل کسب به ‌مدت یک ماه.

ماده ۶۴ – فروش اجباری: عبارت است از فروش اجباری یک یا چند نوع کالا یا‌ خدمت به همراه کالا یا خدمت دیگر.

جریمه فروش اجباری به شرح زیر است:

الف – برای فروش اجباری کالا، الزام فروشنده به پس گرفتن کالا و جریمه نقدی‌ معادل پنج برابر قیمت فروش کالای تحمیلی.

ب – برای فروش اجباری خدمت، جبران خسارت وارد شده به خریدار و جریمه‌ نقدی معادل پنج برابر مبلغ خدمت اجباری.

ماده ۶۵ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)- عدم درج قیمت: عبارت است از نصب نکردن برچسب قیمت بر کالا،‌ استفاده نکردن از تابلو نرخ دستمزد خدمت در محل کسب یا حرفه یا درج قیمت به نحوی ‌که برای مراجعه ‌کنندگان قابل رؤیت نباشد. جریمه عدم درج قیمت در هر بار تخلف‌ ۰۰۰ /۹۶۰ ریال است.

ماده ۶۶ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)- عدم صدور صورتحساب: عبارت است از خودداری از صدور‌ صورتحسابی که با ویژگی ‌های مندرج در ماده (۱۵) این قانون منطبق باشد. جریمه عدم ‌صدور صورتحساب در هر بار تخلف (۰۰۰ /۸۴۰) ریال است.

ماده ۶۷ – چنانچه بر اثر وقوع تخلف ‌های مندرج در این قانون، خسارتی به ‌اشخاص ثالث وارد شود، به درخواست شخص خسارت دیده، فرد صنفی متخلف، علاوه ‌بر جریمه‌ های مقرر در این قانون، به جبران زیانهای وارد شده به خسارت دیده نیز محکوم‌ خواهد شد.

تبصره (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)ـ هر فرد صنفی که نسخه ‌ای از صورتحساب (فاکتور) خرید کالا را در واحد صنفی خود محفوظ ندارد و یا از ارائه آن به مأموران خودداری کند به پرداخت ۰۰۰ /۷۲۰ ریال جریمه محکوم می ‌شود.

 

ماده ۶۸ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)ـ عدم رعـایت مفاد مـواد (۱۶) و (۱۷) و مـقررات موضوع بند (ک) ماده (۳۷) قانون از سوی فرد‌ صنفی، تخلف محسوب می ‌شود و متخلف به پرداخت جریمه نقدی در مرتبه اول ۰۰۰ /۰۰۰ /۳ ریال و در مرتبه دوم ۰۰۰ /۶۰۰ /۷ ریال و در مرتبه سوم و مراتب بعدی به ۰۰۰ /۰۰۰ /۱۵ ریال محکوم می‌ شود.

ماده ۶۹ – فروش کالا از طریق قرعه‌ کشی ممنوع است. مرتکبین علاوه بر جبران‌ خسارت وارده، به جریمه ‌ای معادل سه برابر مبالغ دریافتی محکوم خواهند شد.

ماده ۷۰ – اگر اشخاص حقیقی یا حقوقی با فروش فوق ‌العاده یا فروش اقساطی به‌ اشخاص خسارت وارد آورند، علاوه بر جبران خسارت وارد شده به خریدار، به پرداخت ‌جریمه نقدی معادل مبلغ دریافتی یا قیمت روز کالا یا خدمت عرضه شده ملزم خواهند ‌شد.

تبصره (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)– آئین ‌نامه اجرایی موضوع این ماده ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این ‌قانون به ‌وسیله دبیرخانه هیأت عالی نظارت تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد‌ رسید.

ماده ۷۱ ـ به ‌منظور تسهیل داد و ستد، ثبت و مستندسازی، نظارت بر قیمتها و شفافیت در مبادلات اقتصادی، افراد صنفی عرضه‌ کننده کالا یا خدمات مکلفند مطابق اولویت‌ بندی مشاغل که هر سال اعلام می‌ شود از سامانه صندوق مکانیزه فروش (posse) استفاده نمایند. معادل هزینه ‌های انجام ‌شده بابت خرید، نصب و راه ‌اندازی دستگاه صندوق فروش اعم از سخت ‌افزاری و نرم ‌افزاری توسط صاحبان مشاغل مذکور، از درآمد مشمول مالیات مؤدیان مزبور در اولین سال استفاده قابل ‌کسر است. عدم ‌استفاده صاحبان مشاغل مذکور از صندوق فروش در هر سال، موجب محرومیت از معافیت ‌های مالیاتی مقرر در قانون برای سال مربوط می ‌شود.

ماده ۷۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- به منظور تسهیل داد و ستد و ثبت و مستندسازی فعالیت ‌های اقتصادی ‌افراد صنفی عرضه‌ کننده کالا و یا ارائه دهنده خدمت، مکلفند حداکثر ظرف مدت سه‌ سال از تصویب این قانون در شهرستانهای بیش از سیصد هزار نفر جمعیت و ظرف مدت ‌پنج سال در سایر شهرستانها به تناسب از صندوق مکانیزه فروش (Posse) و یا دستگاه‌ توزین دیجیتالی و یا هر دو برای فروش کالا یا ارائه خدمت خود با رعایت شرایط مندرج ‌در تبصره (۱) ماده (۱۵) استفاده نمایند.

تبصره ۱ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- تعیین صنوف مشمول این ماده و ضوابط نحوه استفاده و پلمب دستگاه ‌توسط مراجع ذی‌ ربط تابع آئین‌ نامه ‌ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت‌ ظرف مدت شش ماه تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

تبصره ۲ – از تاریخ اتمام مهلت مقرر، در صورت عدم استفاده از صندوق مکانیزه‌ فروش و یا دستگاه توزین دیجیتالی واحد صنفی مشمول این ماده برای هر ماه تأخیر ‌معادل یک میلیون (۰۰۰ /۰۰۰ /۱) ریال جریمه خواهد شد.

ماده ۷۲ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ خریداران و مصرف ‌کنندگان و همچنین بازرسان و ناظران موضوع ماده (۵۲) این قانون می ‌توانند شکایت یا گزارش خود را در مورد تخلفات موضوع این قانون به اتحادیه‌ های ذی ربط تسلیم، ارسال یا اعلام دارند.

اتحادیه ‌ها موظفند حداکثر ظرف ده روز شکایت یا گزارش تخلف دریافتی را مورد بررسی قرار دهند و در صورت احراز عدم تخلف فرد صنفی و یا انصراف شاکی پرونده را مختومه نمایند و در صورت احراز تخلف و یا اعتراض شاکی، پرونده را در مرکز استان به سازمان تعزیرات حکومتی و در شهرستان ‌ها به ادارات تابعه سازمان مذکور تسلیم نمایند. سازمان تعزیرات حکومتی و ادارات تابعه در شهرستان‌ ها مکلفند حداکثر ظرف دو هفته در جلسه‌ ای با دعوت از شاکی و مشتکی‌ عنه به پرونده رسیدگی و طبق مفاد این قانون حکم مقتضی را صادر نمایند.

 

 

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ صدور رأی در مورد تخلفات موضوع این قانون به‌ غیر از مواردی که در تبصره (۲) این ماده آمده است، رأساً توسط رؤسای شعب سازمان تعزیرات حکومتی و با دعوت از شاکی و مشتکی‌ عنه انجام خواهد شد. حضور نمایندگان سازمان صنعت، معدن و تجارت و اتاق اصناف یا اتحادیه مربوط در جلسات رسیدگی به تخلفات موضوع این تبصره بلامانع است. تجدیدنظرخواهی در مورد تخلفات موضوع این تبصره، مطابق مقررات سازمان تعزیرات حکومتی انجام می‌ شود.

تبصره ۲ (اصلاحی ۲۰ˏ۰۳ˏ۱۳۹۷)ـ رسیدگی بدوی به تخلفات موضوع مواد ۵۷ (گران ‌فروشی)، ۵۸ (کم‌ فروشی)، ۵۹ (تقلب)، ۶۰ (احتکار) و ۶۳ (عدم اجرای ضوابط قیمت ‌گذاری و توزیع) در مواردی که موضوع شکایت شاکی یا گزارش بازرس حاکی از تخلف چهار میلیون و چهارصد و نود هزار (۰۰۰ /۴۹۰ /۴) ریال است، توسط هیأتی متشکل از یکی از رؤسای شعب سازمان تعزیرات حکومتی، نماینده اتاق اصناف و نماینده سازمان صنعت، معدن و تجارت با دعوت از شاکی و مشتکی ‌عنه انجام خواهد شد.

مبنای مذکور هر ساله بر اساس نرخ تورم سالانه با پیشنهاد وزارت صنعت، معدن و تجارت و تصویب هیأت وزیران قابل تغییر است.

در صورت تجدیدنظرخواهی هر یک از طرفین، هیأت تجدیدنظر متشکل از یکی از رؤسای شعب تجدیدنظر سازمان تعزیرات حکومتی، نماینده اتاق اصناف شهرستان و نماینده اداره صنعت، معدن و تجارت شهرستان به موضوع رسیدگی خواهد کرد. نمایندگان اتاق اصناف و اداره صنعت، معدن و تجارت شهرستان در هیأت تجدیدنظر مربوط به هر پرونده باید غیر از نماینده دستگاههای مزبور در هیأت بدوی رسیدگی‌ کننده به همان پرونده باشند.

جلسات هیأتهای رسیدگی بدوی و تجدیدنظر با حضور هر سه عضو رسمی است و آراء صادره با دو رأی موافق معتبر می ‌باشد.

تبصره ۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ ترتیبات رسیدگی اعم از ابلاغ، تشکیل جلسات، واخواهی و اجرای احکام به‌ موجب مقررات سازمان تعزیرات حکومتی صورت می ‌گیرد.

تبصره ۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ در مورد تخلفات تبصره (۲) در صورت عدم وجود اداره صنعت، معدن و تجارت یا اتاق اصناف در شهرستان مربوط، نمایندگان نزدیکترین شهرستان در جلسه شرکت خواهند کرد.

تبصره ۸ (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ هر یک از طرفین در صورت اعتراض به آرای صادره در سازمان تعزیرات حکومتی، می ‌توانند در دیوان عدالت اداری اقامه دعوی نمایند.

ماده ۷۲ مکرر (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ دادگستری، نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، کلیه وزارتخانه ‌ها و دستگاههای اجرائی، مؤسسات، سازمان ‌ها، شرکتهای دولتی، سایر دستگاهها و شرکتهای دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است، مؤسسات عمومی غیردولتی و سازمان‌ های تابعه سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و بانکها موظفند در اجرای احکام تخلفات موضوع این قانون با سازمان تعزیرات حکومتی همکاری نمایند.

ماده ۷۳ – از زمان لازم‌ الاجراء شدن این قانون، رسیدگی به تخلفات افراد صنفی و ‌تعیین جریمه‌ های آنها تنها به موجب احکام این قانون صورت خواهد پذیرفت. قوانین و‌ مقررات مغایر با این قانون از جمله مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص تعزیرات حکومتی مربوط به اصناف و واحدهای صنفی موضوع این قانون لغو می‌ گردد.

ماده ۷۴ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ میزان جریمه‌ های نقدی تعیین ‌شده در این قانون، هر ساله ‌بر اساس نرخ تورم سالانه بنا به پیشنهاد وزارت صنعت، معدن و تجارت و تأیید هیأت وزیران قابل تعدیل ‌است.

 

فصل نهم – سایر مقررات

 

ماده ۷۵ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اتحادیه ‌ها و اتاقهای اصناف شهرستان می ‌توانند برای خدمات اعضای هیأت‌ مدیره یا هیأت ‌رئیسه خود، بر حسب آیین‌ نامه ‌ای که به پیشنهاد اتاق اصناف ایران و توسط دبیرخانه هیأت ‌عالی نظارت تهیه می‌ شود و حداکثر ظرف شش‌ ماه از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون به ‌تصویب وزیر صنعت، معدن و تجارت می رسد، مبالغی را از محل درآمدهای خود ‌در بودجه سالانه پیش‌ بینی و پرداخت ‌نمایند.

تبصره (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اعضای موضوع این ماده تا زمانی که عضو هیأت ‌مدیره اتحادیه یا هیأت ‌رئیسه اتاق اصناف شهرستان باشند، مشمول قانون تأمین اجتماعی می ‌شوند.

ماده ۷۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- هر یک از اعضای هیأت مدیره اتحادیه‌ ها و هیأت رئیسه اتاق های اصناف شهرستان و اتاق اصناف ایران نسبت به وجوه و اموال اتحادیه، اتاق اصناف شهرستان و‌ اتاق اصناف ایران و وجوهی که در اجرای این قانون و سایر قوانین و مقررات در اختیار ‌آنان قرار می ‌گیرد، امین محسوب می ‌شوند.

ماده ۷۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ به ‌منظور حمایت از بافندگان فرش دستباف و حِرَف مشابه، به کمیسیون‌ های نظارت اجازه داده می ‌شود، حسب مورد، نسبت به تشکیل اتحادیه استانی و شهرستانی، جهت بافندگان و حرف مشابه مزبور اقدام کنند. این‌ اتحادیه‌ ها تحت نظارت کمیسیون نظارت مرکز استان و شهرستان ‌های خود می‌ باشند.

ماده ۷۸ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- به منظور تقویت صنوف تولیدی و توسعه صادرات غیرنفتی کشور، به‌ پیشنهاد کمیسیون نظارت و تصویب هیأت عالی نظارت، اتحادیه‌ های صادراتی در ‌شهرهای مرکز استان یا تهران، به صورت استانی یا کشوری، تشکیل خواهد شد. فعالیت‌ این اتحادیه ‌ها تابع آئین‌ نامه ‌ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت تهیه و ‌به ‌تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۷۹ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- وزارت صنعت، معـدن و تجارت مکلف است با رعایت بند (‌هـ) ماده (۵۵) این قانون نسبت به صدور پروانه کسب برای افرادی که نام برده می ‌شوند، در صورتی که دارای محل ‌کسب ملکی یا اجاره‌ ای باشند، اقدام کند:

الف – جانباز، همسر جانباز، یکی از فرزندان جانباز متوفی و یکی از فرزندان جانباز ‌از کارافتاده.

ب – آزاده، همسر آزاده، یکی از فرزندان آزاده متوفی و یکی از فرزندان آزاده از‌ کارافتاده.

ج – کلیه اعضای خانواده شهدا اعم از همسر، فرزند، والدین، خواهر و برادر.

آئین ‌نامه اجرایی این ماده به وسیله دبیرخانه هیأت عالی نظارت با همکاری بنیاد‌ شهید، بنیاد جانبازان انقلاب اسلامی و ستاد آزادگان تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

تبصره ۱ – صدور پروانه کسب پس از دریافت معرفی‌ نامه از نهاد ذی‌ ربط و احراز‌ شروط لازم تنها برای یک بار خواهد بود.

تبصره ۲ – اتحادیه‌ ها موظفند دارنده پروانه کسب را به عنوان فرد صنفی بپذیرند.‌ همچنین کلیه سازمانهای ذی‌ ربط موظفند نسبت به اعطای تسهیلات و امکانات همسان با‌ سایر افراد صنفی عضو آن اتحادیه برای دارنده پروانه کسب اقدام کنند.

تبصره ۳ – افراد صنفی موضوع این ماده نمی‌ توانند شغل دیگری داشته باشند، یا از وزارتخانه‌ های دیگر موافقت اصولی یا پروانه تأسیس دریافت کرده باشند، مگر آن که‌ موضوع موافقت اصولی یا پروانه تأسیس مرتبط با موضوع فعالیتی باشد که برای آن ‌درخواست پروانه کسب کرده‌ اند.

 

تبصره ۴ – افراد صنفی موضوع این ماده می‌ توانند در صورت منتقل شدن به‌ شهرستان یا استان دیگر، به شرط ابطال پروانه کسب قبلی، در محل جدید با رعایت مفاد‌ این ماده، پروانه کسب معوض دریافت دارند.

ماده ۸۰ – صدور پروانه کسب برای اماکن با کاربری اداری یا کارگاهی بلامانع است.

ماده ۸۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- نیروی انتظامی کشور موظف است در اجرای این قانون همکاری لازم را با ‌اتحادیه ‌ها، اتاق های اصناف شهرستان و اتاق اصناف ایران معمول دارد. نحوه همکاری ‌به‌ موجب آئین‌ نامه ‌ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت با همکاری وزارت کشور و نیروی انتظامی تهیه و به تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۸۲ – اگر یک فرد صنفی، به سبب تغییر الگوی مصرف یا نیازها، یا رویدادهای ‌پیش‌ بینی نشده تحمیلی، امکان ادامه فعالیت صنفی خود را از دست بدهد، می‌ تواند با‌ کسب نظر مالک و تأیید کمیسیون نظارت و با حفظ کاربری محل کسب به فعالیت صنفی ‌دیگری در همان محل بپردازد.

ماده ۸۳ – شهرداریها موظفند در صورت تخریب محلهای کسب، در اجرای‌ طرحهای مصوب، از دریافت هزینه ‌های مترتب بر صدور پروانه ساخت محل جدید‌ خودداری ورزند. اگر معوضی از طرف شهرداریها پیشنهاد شود، ارزش روز آن نباید از ‌ارزش روز محل کسب تخریب شده کمتر باشد.

ماده ۸۴ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- حراج‌ های فردی یا جمعی فصلی یا غیرفصلی واحدها یا افراد صنفی ‌طبق آئین‌ نامه ‌ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت تهیه و به‌ تصویب وزیر‌ صنعت، معـدن و تجارت می ‌رسد. برگزاری حراج بدون رعایت ضوابط مندرج در آن آئین‌ نامه، واحد ‌صنفی را مشمول مجازات مندرج در ماده (۶۸) این قانون خواهد کرد.

ماده ۸۵ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- برگزاری روز بازارهای جمعی واحدها یا افراد صنفی بر اساس ‌آئین ‌نامه ‌ای خواهد بود که توسط دبیرخانه هیأت عالی نظارت تهیه و به تصویب وزیر ‌صنعت، معـدن و تجارت خواهد رسید.

ماده ۸۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ فروشگاههای بزرگ چند منظوره که مجموعه ‌ای متنوع از کالاها و خدمات مورد نیاز عموم را در یک مکان مناسب عرضه می ‌نمایند و فروشگاههای بزرگ زنجیره ‌ای تحت مدیریت متمرکز و با نام تجاری واحد که حداقل در دو فروشگاه به عرضه کالا و خدمات مبادرت می‌ کنند، مشمول این قانون می ‌باشند و باید حداقل عضو یکی از اتحادیه ‌های صنفی ذی ‌ربط باشند و پروانه کسب دریافت نمایند.

تبصره (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- مرجع صدور مجوز فعالیت فروشگاههای موضوع این ماده، وزارت ‌صنعت، معـدن و تجارت است.

ماده ۸۷ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ فعالیت افراد صنفی در فضای مجازی (سایبری) مستلزم اخذ پروانه کسب از اتحادیه مربوطه است.

ماده ۸۸ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- دبیرخانه هیأت عالی نظارت مکلف است با همکاری دبیرخانه‌ شورای‌ عالی مناطق آزاد تجاری صنعتی، نسبت به تهیه آئین‌ نامه اجرائی حاکم بر تشکیل و ‌فعالیت تشکلهای صنفی در مناطق آزاد کشور اقدام کند تا پس از تصویب وزیر صنعت، معـدن و تجارت به ‌اجرا در آید.

ماده ۸۹ – کلیه واردکنندگان کالا که به صورت تجاری به واردات کالا اقدام می‌ کنند ‌و قصد توزیع یا فروش کالاهای وارداتی خود را دارند، در صورتی که به عرضه مستقیم کالا ‌به مصرف کننده مبادرت ورزند، ملزم به اخذ پروانه کسب طبق مقررات این قانون خواهند ‌بود.

ماده ۹۰ – وزارتخانه‌ ها، مؤسسات، سازمانها یا شرکتهای دولتی، سایر دستگاههای ‌دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است و نهادهای عمومی‌ غیردولتی، که طبق قوانین جاری ملزم یا مجاز به عرضه مستقیم کالاها یا خدمات به ‌مصرف‌ کنندگان هستند، اعم از این که از طریق اماکن و تأسیسات متعلق به خود یا دیگر‌ اشخاص به این کار مبادرت ورزند، از شمول این قانون مستثنی هستند. اما رعایت سایر‌ قوانین و مقررات جاری و نرخهای تعیین شده برای کالاها و خدمات توسط مراجع قانونی ‌ذی ‌ربط، الزامی است. دستگاه دولتی یا نهاد عمومی غیردولتی متبوع در حیطه وظایف و ‌اختیارات قانونی خود، مسؤولیت نظارت و کنترل و سایر امور مربوط به اداره اماکن را بر‌ عهده دارد. در صورتی که این قبیل فعالیتها به اشخاص حقیقی یا حقوقی واگذار گردد یا ‌انجام دادن آنها با مشارکت بخش خصوصی صورت پذیرد، مشمول قانون نظام صنفی و‌ مقررات آن خواهد بود.

ماده ۹۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ اشخاص حقیقی یا حقوقی اعم از دولتی یا غیر‌دولتی که طبق قوانین جاری موظف به اخذ مجوز ‌فعالیت یا پروانه تأسیس، بهره ‌برداری یا اشتغال از وزارتخانه ‌ها، مؤسسات، سازمان‌ ها یا‌ شرکتهای دولتی و سایر دستگاههای دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است می ‌باشند و همچنین نهادهای عمومی غیردولتی چنانچه به عرضه کالاها یا خـدمات به خرده‌ فروشان یا مصرف‌ کنندگان مبادرت ورزند، مکلفند علاوه بر دریافت مجوز فعالیت یا پروانه، به اخذ پروانه کسب از اتحادیه مربوط نیز اقدام کنند.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اخذ پروانه کسب از اتحادیه، مانع اعمال نظارت مقرر در قوانین جاری از‌ سوی هر یک از دستگاههای دولتی یا نهادهای عمومی غیردولتی یاد شده بر آنها نخواهد ‌بود.

ماده ۹۲ – سازمان تأمین اجتماعی فقط در صورت شکایت هر یک از کارکنان ‌واحدهای صنفی مبنی بر عدم پرداخت حق بیمه در مدت همکاری توسط افراد صنفی ‌می‌ تواند به نظر بازرس یا مندرجات دفاتر قانونی فرد صنفی، استناد و حق بیمه را دریافت ‌کند. این مبلغ در صورت احراز تخلف فرد صنفی، معادل حق بیمه پرداخت نشده شاکی‌ شاغل و جریمه ‌ای به مبلغ دو برابر آن خواهد بود. چنانچه مبلغ جریمه کمتر از یکصد هزار (۰۰۰ /۱۰۰) ریال باشد جریمه نقدی معادل یکصد هزار (۰۰۰ /۱۰۰) ریال خواهد بود.

ماده ۹۳ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- اتاق اصناف شهرستان منحل نمی‌ شود مگر در مواردی که در انجام وظایف ‌محوله تسامح ورزد، یا بر خلاف مصالح عمومی و وظایف مقرر رفتار کند. در این صورت ‌کمیسیون نظارت مراتب را با ذکر دلایل کافی به هیأت عالی نظارت اعلام می‌ دارد. اگر‌ هیأت عالی نظارت پس از رسیدگی به‌ دلایل طرفین، انحلال را لازم بداند مراتب را جهت ‌تصویب به وزیر صنعت، معـدن و تجارت اعلام می ‌دارد.

اتحادیه ‌ها موظفند ظرف یک ماه از تاریخ انحلال مجمع، نمایندگان خود را جهت ‌تشکیل مجدد اتاق اصناف شهرستان معرفی کنند.

انحلال اتاق اصناف ایران نیز به پیشنهاد هیأت عالی نظارت و تصویب وزیر ‌صنعت، معـدن و تجارت خواهد بود.

اتاق های اصناف شهرستان موظفند ظرف یک ماه از تاریخ انحلال اتاق اصناف، ‌نمایندگان خود را جهت تشکیل مجدد اتاق اصناف ایران معرفی کنند.

در صورت اعتراض هر یک از طرفین می ‌توانند به مراجع ذی ‌صلاح قضائی مراجعه ‌کنند.

ماده ۹۴ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- آئین‌ نامه اجرائی موضوع ماده (۲۹)، بند (ی) ماده (۳۰) و تبصره (۳)‌ ماده (۳۷) این قانون به پیشنهاد وزارتخانه‌ های امور اقتصادی و دارائی و صنعت، معـدن و تجارت به ‌تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده ۹۵ (اصلاحی ۰۸ˏ۰۴ˏ۱۳۹۰)- وزارت صنعت، معـدن و تجارت موظف است گزارش عملکرد این قانون را سالیانه به‌ کمیسیونهای اقتصادی و برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی ارسال نماید.

ماده ۹۵ مکرر ۱ (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ رسیدگی به تخلفات اعضای هیأت ‌مدیره اتحادیه‌ ها و هیأت‌ رئیسه اتاقهای اصناف شهرستان حسب شکایات و گزارش ‌هایی که با ذکر مشخصات شاکی و گزارش ‌دهنده واصل می ‌شود بر عهده کمیسیون ‌های نظارت است.

 

ماده ۹۵ مکرر ۲ (الحاقی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)ـ رسیدگی به تخلفات صنفی کلیه افراد صنفی به‌ موجب احکام این قانون خواهد بود و کلیه قوانین عام و خاص مغایر، لغو می‌ شود.

ماده ۹۶ (اصلاحی ۱۲ˏ۰۶ˏ۱۳۹۲)- از تاریخ لازم ‌الاجراء شدن این قانون، قانون نظام صنفی مصوب ۱۳ /۴ /۱۳۵۹ شورای انقلاب و کلیه اصلاحات و الحاقات بعدی آن و قانون ایجاد‌ تسهیلات لازم جهت صدور پروانه کسب برای جانبازان، اسرای آزادشده و خانواده محترم‌ شهدا مصوب ۱۳ /۱۲ /۱۳۶۸ مواد (۱۴)، (۱۵)، (۱۷) و (۲۲) قانون حمایت از حقوق مصرف ‌کنندگان مصوب ۱۵ /۷ /۱۳۸۸ و نیز سایر قوانین مغایر لغو و بلااثر می‌ گردد.

قانون فوق مشتمل بر نود و شش ماده و نود و دو تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه‌ مورخ بیست و چهارم اسفندماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی ‌تصویب و در تاریخ ۲۸ /۱۲ /۱۳۸۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی

 

برای برخورداری از مشاوره حقوقی و انتخاب وکیل متخصص در زمینۀ دعاوی صنفی با گروه وکلای قدردان در تماس باشید.

blank

آیا میخواهید خیلی سریع به وکیل متصل شوید؟

برای دریافت مشاوره و قبول وکالت می توانید با شماره زیر از طریق واتساپ، تلگرام یا تماس تلفنی با ما ارتباط بگیرید
blank اشتراک گذاری این مطلب
blankنظرات

سوالات خود را می توانید مطرح کنید تا در اسرع وقت به پاسخ برسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *